Hoofdstuk 6

Tops POV.
He, shit! Jij was ook de enige die over haar eigen voeten kon struikelen. Maar perkamentus had je een patronus gestuurd en gevraagd op je meteen wou komen. Waarom zei die niet. Je was te nieuwsgierig dus je liep al naar binnen maar je kon niks vinden dus wou je terug lopen en toen viel je. Je stond weer op en liep naar de deur. Je had je stok in de aanslag, wie weet wat er zou gebeuren en opende de deur. Van schrik liet je je stok vallen. "Laat nooit je stok vallen ook al zie je 3 bekende staan." Je voelde hoe een blos op je wangen kwam. "Oeps, sorry." "Het is al goed Nymphadora." "Sorry maar ik wil Tops genoemd worden ook door u Perkamentus." "Juist ja, maar we zijn hier niet om elkaar te verbeteren qua naam maar voor Sirius." Er kwam een vreemd soort verdriet in je opborrelen. "Wil je hem uit het gordijn halen om hem te begraven?" "Nee, nee totaal niet. Ik ben er bijna zeker van dat die nog leeft." Je blik veranderde meteen van bedroefd naar verward. "Ik leg het later wel uit we hebben al tijd verloren. Iedereen een kant uit." Allemaal knikte jullie en gingen allemaal een andere kant uit. Je stok hield je in de aanslag en je liep rond. Je probeerde je in de gedachtes van Sirius te plaatsen, wat heel moeilijk was omdat die best op zichzelf was, maar je had het idee dat het op zich wel ging. Je keek bij de minst logische plekken en fluisterde steeds zijn naam...

Sirius Pov.
Je had nu al meerdere knallen gehoord en je raakte in de war. Je wist dat alleen werknemers van het ministerie konden verschijnselen en verdwijnselen in het ministerie zelf. Er waren dan wel veel mensen lid van de orde, als je door de verkeerde zou worden gevonden betekende dat azkaban. Bij het idee alleen al kreeg je rillingen. Je dacht dat de mensen van die knallen al weg waren maar toen hoorde je stemmen, "daar ook niet..." Het was Tops! Je probeerde op te staan, maar het lukte niet. "Dan is die dus toch dood." Je hoorde een luide snik, die zeker van Tops afkomstig was. "Tops, geef de moed niet op. Perkamentus zag z'n patronus en ik geloof hem." Je patronus had dus gewerkt. Dit gaf je moed en het beetje kracht om op te staan. Wankelend stond je op en in de verte zag je 2 schaduwen die overduidelijk Tops en Arthur waren. Ze stonden met hun rug naar je toe dus probeerde je te schreeuwen. "Tops, ik ben hier." Je klonk zacht en viel neer. "ik hoorde wat." Je zag hoe het silhouet van Tops zich omdraaide. Je zwaaide en ze slaakte een gil. "Arthur! Hij leeft daar is die!" Ze kwam keihard op je afgerend en het enige wat je kon doen was grimassen. "Sirius je leeft!" Je zag hoe haar ogen zich vulde met tranen toen ze zich naast je op de grond liet vallen en je omhelsde. "Arthur haal Perkamentus en Romeo!" "Dat is niet nodig. We hoorde het gegil." Romeo en Perkamentus stonden boven jullie en Perkamentus z'n blauwe ogen vonkelde. "Romeo en Arthur helpen jullie hem even overeind dan brengen we hem naar Het Nest en dan naar zweinstein." Je voelde je meteen gelukkig, zweinstein naar Harry! en je leefde nog. Je stond op met de hulp van Romeo en Arthur die je beide ondersteunde. "Als jullie hem mee verschijnselen naar Arthurs kantoor dan naar Het Nest dan kan Sirius een beetje aan sterken, de thee van Molly doet wonderen namelijk." Dat idee klonk je als muziek in de oren. Je voelde een ruk aan je navel en stond toen in het kantoor van Arthur. "Denk je dat je alleen met brandstof kan reizen?" Zwakjes knikte je. "Ik denk het wel." "Dan laten we eerst Arthur, dan Sirius, Tops, Romeo en ik sluit de rij." Jullie knikte allemaal instemmend naar Perkamentus en toen na Arthur pakte je een hand brandstof, ging in de haard staan en zei zo duidelijk mogelijk Het Nest. Wonder boven wonder lukte het en stond je in de woonkamer van Het Nest met een verbaasde Molly die nu voor je stond. Ze hielp je uit de haard en begeleide je meteen naar de bank. "Zitten blijven, ik maak thee voor je klaar." Je knikte enkel en zag Tops, Romeo en Perkamentus vlak na jou arriveren. Toen Molly terug kwam ging ze verbijsterd zitten. "Hoe?" Je haalde je schouders op en nam een slok thee. Je voelde je stukke beter nadat je je thee op had. "Molly, excuseer me. Ik ga weer ik moet nog een uil versturen en Sirius verdiend het om Harry te zien, en andersom." "Houd u ons op de hoogte?" Je zag Perkamentus knikken en je stond op. "Tops..." Ze keek je afwachtend aan. "Hoe is het met Remus?" "Ik heb hem een paar dagen niet gesproken maar hij is kapot." "Ik zal Remus meteen een uil sturen dat die naar zweinstein moet komen." Je voelde je beter dan ooit. Je zou Harry en Remus weer zien. Perkamentus wenkte dat jij eerst moest en je bedankte iedereen nog even snel en stapte toen in. "Zweinstein." Je kwam bij de juiste haard en Perkamentus volgde vlak na jou. Hij liep naar z'n bureau en schreef een brief die hij door Felix liet sturen. "Ik heb erin gezet dat ik Remus verwacht morgen om 2 uur. Nu breng ik je naar de ziekenzaal. Je zal bekeken worden en verzorgd." "En Harry dan?" "Morgen om 2 uur, tegelijk zal beter zijn." Je knikte begripvol en volgde Perkamentus. Het voelde goed deze gangen en de portretten juichte. Iedereen wist dat je geen vluchteling meer was. Je was een vrij man! Toen je bij de ziekenboeg kwam nam Madame Pleister het over. Ze gaf je een slaap drankje en je ging in een diepe slaap, met voor het eerst in tijden fijne dromen...


Heb ik aan jullie wensen voldaan?