{Narnia}When two enemies fall in love[Fifty.]

Selena legde haar hoofd in haar nek.Het water koelde haar voeten af,die ze erin had gestoken.Snel voelde ze de kwaadheid wegebben,wat ze net wou.Alles was rustig tot een stem die haar bekend voorkwam iets vroeg.'Selena?'Ze schrok.Er zou toch niemand haar gevolgd zijn?Ze draaide zich snel om en bekeek de persoon die haar naam had gezegd.Blonde haren,diepblauwe ogen maar niet zo'n sproetjes als zijn broer en zussen hadden,alhoewel hij er toch op leek.Het was Peter.Selena had immens veel zin om recht te staan en hem een knuffel te geven maar deed alleen het eerste.'Selena..,'zei hij terug en een glimlach speelde om zijn lippen,'Ehm..hey.''Hoi..,'Selena voelde dat ze weer begon te blozen,net als de vorige keer,'Hoe gaat het nu met jullie?''Ik denk wel goed,'antwoordde Peter sarcastisch,'Afgezien van die Glozelle die persé oorlog wilt en ons zwart maakt,volgens mij,en dat jullie weg zijn.Hoe gaat het nou met jou en Gabrielle,prinses?'Selena keek naar de grond omdat Peter haar aanstaarde.'Ik ben kwaad op Glozelle,net als Gabrielle.Begrijp het niet verkeerd,Peter.Ik wist ook niet dat ik het was.Mijn mama had er nooit een woord over gerept en nooit iets over mijn vader.Dat lag haar te emotioneel,en dat begreep ik goed.Ik heb hélémaal niets tegen jullie,'Selena meende het uit de grond van haar hart.Dat had Peter door want hij glimlachte warm:'Ik dacht het al.Ik dacht dat jullie ons nooit zouden misleiden.'Hij ging zitten en Selena volgde snel zijn voorbeeld.Zijn ogen speurden het helderblauwe water af.'Wist je,Bella en Edmund zijn een koppel nu,'deelde hij mee.'Eindélijk!'zei Selena en keek grijnzend naar hem.Tot hij naar haar keek.'Je hebt mooie ogen,weet je?'zei hij met een schattig blosje op zijn wangen,'Ik bedoel,doordringend kastanjebruin..''Dankje..,'mompelde Selena en wou haar hand verzetten,per ongeluk op die van Peter.Ze mompelde 'Sorry..'en dacht er aan dat Gabrielle altijd op deze momenten tevoorschijn kwam en om haar zus riep.Gelukkig gebeurde dat niet,tot Selena's grote vreugde.'Dus jullie geloven Glozelle neit?'vroeg Peter snakkend naar het juiste antwoord.'Neen,we geloven hem niet.'zei Selena.Peter glimlachte naar de horizon.het moest al de hele late namiddag zijn want de zon zakte stilletjes.'Kom met mij terug mee..,'fluisterde Peter.Dat klonk als een aanbod.'Pete,ik kan niet.Ik bedoel;ik wil het heel graag maar ik kan Gabrielle niet achterlaten.'Peter liet zijn hoofd hangen.Selena duwde die zachtjes terug op zijn plaats.Kijken konden ze niet lang naar elkaar,voor ze verlegen hun blik afwendden.'Wil je dat dan zo graag?''Misschien..,'Peter keek verlegen naar zijn handen met een beweging waar Selena's hart sneller van ging slaan,'Maar ik ben niet de enige.'De zon kwam nog meer naar beneden en de lucht werd oranje.Selena besefte dat ze terug moest,ook al kon ze hier uren zitten.'Ik moet gaan,'zei ze en stond op.Peter ook.'Wat?Nu al?''Ze worden ongerust en ik kan Gabrielle daar niet helemaal alleen laten.''Assepoester moest om middernacht weg.''Ik moet ook niet poetsen en nou ja,ik heb niet echt glazen muiltjes aan,toch?'Peter lachte:'Dat is ook waar..Maar we zien elkaar terug,toch?,''Ja,zeker,'antwoordde Selena en zonder dat ze het zelf besefte,drukte ze een afscheidszoen op zijn wang en ging terug.Peter haar nastarende met zijn hand op zijn kaak.