{Narnia}When 2 enemies fall in love[Part Fourty-seven.]

'Wat is er,Bells?'vroeg Edmund toen ze ergens anders waren,'Ik weet wel wat Susan bedoelt.Alleen Caspian wou er nog eens een schepje bovenop doen.'Bella knikte:'Maar zìjn we,zijn we..'Ze vond de juiste woorden niet.'Een koppel?'vroeg Edmund en een blosje kleurde zijn gesproete wangen,'Ik zou heel graag,mijne dame.'Hij nam haar hand en drukte daar een zoen op.Bella voelde dat zijn lippen zacht waren.'En jij dan,Doornroosje?'vroeg Edmund en wachtte af.'Natuurlijk!'zei Bella en voelde zich dolgelukkig,ze was met de liefste én volgens haar knapste jongen van het helal.Edmund zoende haar zachtjes op de lippen;'Ik hou van je,Bella.Al lang.''Ik ook van jou,Edmund.'Na de zoenpartij kwam Bella terzake:'Maar we moeten het wel vertellen.Dat is beter dan dat ze er zelf achterkomen.'Edmund keek naar de grond,hij vond dat niet zo'n goed idee.'Wat is er?'vroeg Bella bezorgd en keek naar hem,'Durf je niet?''Het is..,'Edmund keek Bella aan,hij kon haar vertrouwen,het tegen haar zeggen,'Ik ben bang dat Caspian en Peter me gaan pesten.''Peter heeft geen rede,dat zal hij niet doen,'zei Bella zelfzeker,'En Caspian heet zeekoè'Edmund grijnsde en samen gingen ze terug.'Oké Suus,zei Edmund,'Ik zeg dan maar wat je wilt horen.Ik en Bella zijn een koppel.Lach maar.'Susan sprong in de lucht met een harde'Yes!' Peter en Lucy keken verbaasd naar hen en Caspian,ja,die zat toch te lachen.