{Narnia}When two enemies fall in love[Fourty-three.]

Caspian keek weg.Waarom moesten ze nou weer met hém lachen?Al snel kwam hij terzake.'Wat dacht je nou van het verband,Peter,'vroeg hij,'Met Selena en Gabrielle.Glozelle.'Peters glimlach verdween als sneeuw voor de zon.Van de rest ook.'Denk je nou echt dat ze door hém ontvoerd zijn?'vroeg Caspian.'Wel,Rippertjiiep zei dat Glozelle terug was.Hij zou zoiets doen,'zei Lucy een beetje bang omdat Caspian nog altijd een beetje boos leek.'En hoe weet hij nou dat hij terug is?'vroeg Caspian geïrriteerd.'Waarom zouden we Rippertjiep niet geloven?'vroeg Edmund,'Hij heeft toch nooit gelogen tegen ons?''Neen.'Edmund had een punt,maar van waar wist hij dat?Zou hij gewoon elke keer mensen bespioneren of hoe zat dat.'Ik wil hen helpen,'besloot Peter,hij was niet van plan dat van zich af te schudden.Oké,ze kenden Selena en Gabrielle maar een paar dagen,maar ze konden hen niet aan lot overlaten.Dat kon niet,én ze kwamen ook van Engeland,net als hen.Dat kon Caspian waarschijnlijk niet begrijpen.De mensen van de aarde waren niet zo medogeloos als Telmarijnen,die zelfs hun eigen neef kunnen willen vermoorden om iets te krijgen.Maar de aarde was ook medogeloos,met de wereldoorlogen.'Ik vind dat we iets moeten doen,'zei Bella zelfzeker en Peter schrok uit zijn dagdromen,'Dat vind ik ook.''Maar waar is hij dan?'vroeg Susan en legde haar hand op Caspians schouder.'Ik weet het niet,'zei Peter,'Maar dat maakt toch niet uit?'en hij maakte aanstalten om naar buiten te lopen.'Hoge Koning wacht!'zei een stem van een klein iemand,een andere stem dan van een mens.