{Narnia}When two enemies fall in love[Fourty-one.]

Als Gabrielle in de douche zat ging Selena naar haar vader.'Wat is er,liefje?'vroeg die vriendelijk.'Ik ga het hier even verkennen,het dorpje hier net buiten het kasteel.Als jij akkoord bent,tenminste.Ik wil Andalusia verkennen,'vertelde Selena.'Dat zou je moeder ook hebben gezegd,'zei haar vader met een stralende glimlach.Selena keek uitdrukkingsloos naar de grond.Over haar moeder wilde ze niet praten,dan voelde ze het lege gemis te hard in haar maag.Bij de Pevensie's,Bella en Caspian had ze het niet gevoeld.Nu wel.'Maar ehm,'herpakte haar vader zich,'Zou je niet wachten tot Gabrielle er is?'Selena schudde haar hoofd:'Neen,die wilt het toch niet,dat weet ik zo.En anders zou ze er misschien mee te koop lopen.'Hij knikte begrijpend en deed teken dat ze mocht gaan.Selena ging naar buiten.Op een bordje zag ze staan.Dat was dus de naam van het dorpje.Ze ging naar het centrum.Door de kleren die ze van haar vader had gekregen viel ze niet op.Een blauwe jurk met verschillende tinten en doorschijnende donkerblauwe mouwen.Haar kettinkje bengelde om haar hals.In het dorp leek het het uur van de inkopen.De weg liep vol met mensen en haar blik viel op een marmeren,witte,ronde bank met in het midden een helderblauwe fontein.Door de mensen kon ze niet zien waar ze haar voeten zette.Pardoes liep ze tegen iemand aan en viel op de grond.Ze sprong snel recht.Een meisje van ongeveer haar leeftijd en met licht krullend blond haar lag languit op de grond.'Sorry!Sorry,'zei Selena geschrokken en stak haar hand uit,'Ik had je niet gezien,sorry!'Het blonde meisje pakte haar hand aan en Selena trok haar recht.'Het is niets,'zij ze glimlachend,'Ik weet heus wel dat je met deze massa niets kunt zien.''Maar echt sorry!'jammerde Selena door.'Het is echt niets,trouwens,ik ben Evi.'