Matt - Guitar Playing

Toen ik weer begon te spelen leek Tara zich te ontspannen. Ze kwam uit haar foetushouding keerde zich naar de zon, haar ogen gesloten. De zonnestralen lieten haar gezicht stralen. Ik keerde me naar mijn gitaar en zette een warme-zomerdagdeuntje in.
“Je speelt echt heerlijk,” klonk het. Ik hield mijn blik op m’n snaren gericht omdat ik het vreemde gevoel had dat de melodie zou vallen en ik vals zou gaan spelen als ik niet keek wat ik deed. Dat gevoel had ik al niet meer gehad sinds m’n eerste gitaarlessen, daarna was het altijd vloeiend gegaan.
Ik wist dat ze naar me keek, en dat maakte me alleen nog maar nerveuzer. Please man, geef jezelf een schop onder je kont. Het is maar een meisje.
"En ja, ik denk dat we hetzelfde dromen. Dat zegt mijn gevoel me gewoon," vervolgde ze na een tijdje. Ik knikte haast onzichtbaar, zonder op te kijken. Een ongemakkelijke stilte ontstond, die niet opgevuld kon worden door de muziek. Ik slikte. Net op het moment dat ik iets wilde zeggen – ik weet niet wat, maar íets moest de stilte verbreken – sprak ze weer.
"Omdat ik het zei in onze dromen. Zei dat ik geen vrienden wil zijn, betekent niet dat ik dat daadwerkelijk wil, Matt." Mijn hoofd schoot omhoog en mijn ogen boorden zich in die van haar. Ze schonk me een glimlachje. "Dus... Wat denk jij ervan? Zin om nat te worden?"
Ik staarde haar nog steeds aan, ook al had zij haar hoofd alweer afgewend naar de zee. Toen begon ik te lachen. Mijn gitaarspel stopte nu helemaal. “Dat hoef je echt niet te vragen hoor, natuurlijk wil ik dat!” Ik sprong overeind, maar toen keek ik onzeker naar mijn gitaar. Er mocht nu dan niemand anders op het strand zijn, maar toch wilde ik ‘m niet alleen laten. Bear was ook overeind gekomen en stond vrolijk te kwispelen. Een idee kwam bij me op. Ik ging op mijn hurken zitten om met hem op ooghoogte te komen. “Bear, ik heb een heel belangrijke vraag en die moet je eerlijk beantwoorden. Begrijp je me?” Hij blafte een keer. “Goed. Ik wil dat je mijn gitaar..” Ik wees ernaar om hem te laten weten wat ik bedoelde. “.. beschermt en bewaakt tot we terug zijn. Wil je dat voor me doen?” Hij blafte nog een keer en rende hyper in de rondte. Ik kwam lachend overeind. Tara zat ook nog glimlachend in het zand, en ik stak mijn hand uit om haar overeind te helpen. Opeens kwam het beeld van de droom bij me terug, mijn hand uitgestrekt, zij liggend op de grond, kwaad overeind komend zonder me een blik waardig te gunnen. Het leek verschrikkelijk veel op deze situatie, en ik slikte ongemakkelijk. Aan haar de keuze.