{Narnia}When 2 enemies fall in love[Part Thirty-eight.]

Edmund knipperde met zijn ogen van het felle zonlicht dat door de gordijnen scheen.Het leek wel een mooie dag vandaag.Maar Bella nog mooier.Ze zat opgerold tussen zijn twee armen.Haar zwarte haar glinsterde in het licht van de zon.Het was altijd al beeldig golvend geweest,maar nu,door de zon was het nog veel mooier dan normaal.Ze was perfect voor hem,dat dacht hij toch.Hij was verliefd.Zelf als ze sliep was ze prachtig.Hij had zin om haar wakker te zoenen net zoals de prins in het sprookje van 'Doornroosje'haar wakker zoende.Dan was Bella doornroosje.Maar hij twijfelde.Zou ze op hem verliefd zijn?Zou dat echt?Want ze kon dat gespeeld hebben.Om Susan te laten stoppen.Of omdat hij koning was.Maar dat was niets voor Bella,neen,zij zou nooit zoiets doen.Om haar wakker te maken ging hij even zachtjes met zijn hand langs haar kaak.Bella opende zachtjes haar ogen.'Edmund?'zei vroeg geluidloos.Edmund glimlachte.'Ik moet iets vragen,'zei hij wanhopig.'Vraag gerust,'zei Bella en glimlachte warm.'Ik vroeg me af of je het meende.Van gisteren.Ik wel,maar ik ben niet zeker van jou.'Natuurlijk wel,'zei Bella en ging dichter bij Edmund liggen,'Waarom zou ik over mijn gevoelens liegen?'Edmund lachtte en ging met zijn hoofd dicht tegen de hare zitten.Hun neuzen raakten elkaar.'Ik wist het niet zeker.'En zijn lippen raakten de hare.