{Narnia}When two enemies fall in love[.Twenty-six.]

'Goedemorgend!'zei Bella enthousiast zodra ze Peter en Selena zag.'Is Lucy er nog niet?'vroeg Peter nieuwsgierig,'Oké,van Susan weet ik al dat zij een lange slaper kan zijn,maar Lucy?'Edmund ging op een stoel zitten met zijn voeten op tafel.Nu Susan er niet was,kon hij ervan profiteren.Zij maakte er altijd opmerkingen over,Edmund was een koning,dat was geen houding voor een koning.'Ik weet het,ik vind het ook raar dat Lucy niet wakker is op dit uur,ze zal..,'zei hij.'Tot een laat uur hebben gepraat met Gabrielle,'vulde Selena aan.Ze kende haar kleine zus maar goed genoeg.'Ja!'zei Edmund en knikte goedkeurend.'En Edmund en Bella,nog veel gedaan gisteren?'vroeg Peter met een grote grijns op zijn gezicht en een knipoog in de richting van Edmund.Die snel zijn laarzen aan het bestuderen was.'We hebben Waarheid-waarheid of waarheid gespeeld,'zei Bella.Peter grijnsde terug en vroeg aan zijn broer:'En?Zijn je schoenen interessant?'Edmund keek naar Peter om zijn gaat-jou-dat-wat-aan-blik op hem los te laten.'Ik ben wel veel over jou,Susan en Lucy te weten gekomen,'zei Bella snel,om een ruzie tussen Peter en Edmund te voorkomen.Peter trok grote ogen.'O nee,dat meeeen je niet!Wat heeft hij gezegd?'vroeg Peter bang.Bella vouwde stilletjes haar armen over elkaar,zeker om niets te vertellen.Zoals Edmund haar er nadrukkelijk op had gevraagd.Edmund dan,keek triomfantelijk naar Peter en moest de zin onderdrukken zijn tong uit te steken.Maar daar kreeg hij geen kans voor want Gabrielle,Lucy,Caspian en Susan kwamen naar beneden.