{Narnia}When two enemies fall in love[.Twenty-four.]

Langzaam aan viel Selena in slaap.Maar opeens lag ze niet meer in het bed in Peters kamer maar op een plek in een bos.Het roze bloesem was verwonderlijk mooi.Een glinsterend helderblauw beekje liep langs haar.Een melodieuze brul weerklonk.Selena's nieuwsgierigheid overwon alles.Ze wist het natuurlijk,een brul die waarschijnlijk van een leeuw kwam was gevaarlijk maar deze brul was anders.Hij klonk anders.Zachter dan normaal,mooier dan normaal.Daarom stond ze maar recht en liep naar de plaats toe waar het gebrul vandaan kwam.Maar opeens bleef ze met een schok staan.Het bloesem van de bomen vormden zich om tot mensen.Dat waren de dryaden waar Peter over had verteld.De boomgeesten.Snel liep ze voort.Wie weet wat die dryaden allemaal konden doen.Toen zag ze hem.Gouden vacht en gouden manen.Een warme uitstraling en prachte goudbruine ogen die glinsterden als topazen.Alles klopte bij de beschrijving die de anderen exlusief Gabrielle van Aslan maakten.Een grote glimlach sierde haar gezicht.'Selena Rose,'zei hij met een even prachtige stem als hij eruit zag.'Aslan,'zei Selena gelukkig,'Jij hebt me en mijn zus hierheen gebracht,is het niet?'Aslan knikte en zijn manen zwiepten mee met de beweging.'Dat is zo,Selena Rose.Er zullen je nog moeilijke tijden te wachten staan.''Hoe bedoel je,Aslan?'vroeg Selena bang.'Je zal moeten kiezen tussen je vrienden en je vader.''Mijn vader?Wat gaat er gebeuren oh,Aslan?''Ik vertel tegen niemand zijn toekomst,'zei Aslan zelfzeker,'Maar ga nu terug.Ik ben blij je ontmoet te hebben.'Toen kwam de verstikkende zwarte haar tegemoed.Ze zag haar vader,met het zulke bruine haar net als zij die haar en haar zus hen de ketting geefde.Waarom ging hij weg?Dan voelde ze handen haar hoofd vastnemenen en bezorgd roepen:'Selena?Wat is er?Word wakker!'en die handen die dan aan haar voorhoofd voelden.Langzaam aan werd ze wakker en werd Peters kamer in zicht.