{Narnia}When two enemies fall in love[Eighteen]

'Oh,hebben jullie dan helemaal niet verteld dat jullie..'zei Bella tot ze werd gestopt door een oorverdovende kuch van Lucy.Gabrielle keek naar Selena en rolde met haar ogen.'Wat?'zei die wanhopig,'Wat zijn jullie?Bediendes?'Susan begon te lachen:'Neen,dat niet.''Jullie zouden ons anders zien,'zei Lucy snel,om het te vergeten.'Maar ik zie jullie toch niet anders?''Ja,komaan!'zei Selena en zette haar liefste gezichtje op.'Ok,ok,'gaf Susan toe,ze vond het niet leuk maar iets te verzwijgen voor iemand,'Maar als Peter en Edmund het niet willen is het niet mijn schuld.We zijn,we zijn..koningen en koninginnen van deze wereld,nu is het eruit.Maar het konden evengoed andere kinderen zijn.'Gabrielle keek haar nieuwsgierig aan met het hoofd een beetje scheef:'Hoezo?''Wel,'begon Susan aan het verhaal,'Je herinnert je de oorlog toch nog?Dat alle kinderen naar het platteland moesten?Ik,Lucy,Peter en Edmund werden naar professor Kirke gestuurd.Op de tweede dag hebben we verstoppertje gespeeld.Lucy ging een kamer binnen en zag een grote houten kleerkast staan.Ze ging erin en kwam in Narnia.Daarna wij allemaal.Wat er daarna gebeurde is teveel om uit te leggen maar als wij niet naar professor Kirke werden gestuurd kenden wij Narnia helemaal niet.'Gabrielle zat verwonderlijk van haar naar Lucy te kijken.'Oooo,'zei ze,'Sorry van daarstraks!Ik had niet zo moeten doen!''Tuurlijk bekijken we jullie niet anders,'zei Selena snel,'Het gaat om de persoonlijkheid,niet?Maar Bella,wat ben jij dan?''Ik ben gewoon een inwoner van Narnia,'legde zij uit.Achter hen weerklonk het slagen van metaal tegen elkaar.De jongens waren met zwaarden aan het vechten