{Narnia}When 2 enemies fall in love[Part Twelve.]

Bella en Susan trokken Selena en Gabrielle mee een andere kamer in.Een kamer waar de jongens en Lucy hen niet konden zien.Susan trok een kast open.Waar een bos kleren hingen.Zij en Bella gingen op zoek.Terwijl keek Gabrielle met een vies gezicht naar Selena.Ze rolde met haar ogen.Selena wilde zeggen dat ze zich niet zo moest aanstellen maar besefte dat dat geen goed idee was.Susan en Bella zouden het immers horen.'Hier,'zei Bella en trok een mooie rode jurk uit de kast.'Is deze niet geschikt?'vroeg Bella.Susan knikte en ze keken allebei naar Selena.'Ja!Hij is zo mooi!'zei die bewonderend.Bella gaf haar de jurk en Selena trok hem aan.Hij paste perfect.Susan keek naar Gabrielle.'Lucy zal wel iets hebben,van toen we ouder waren.'Selena knipperde haar ogen.Hoorde ik dat nou goed?Als ze ouder waren?Ach,ik zal het niet goed gehoord hebben.Gabrielle sloeg haar armen over elkaar en zei alsof het niets was:'Neen,ik moet niets hebben.Ik moet niets hebben van jullie.'Selena keek haar waarschuwend aan maar Gabrielle wendde gewoon haar blik af.'Zeg sorry,'zei Selena kil.Gabrielle zei niet.'Gabrielle Rose!Zeg sorry!'zei Selena nog eens maar dan dreigend.'Ok,ok.Sorry.'Susan glimlachte strak:'Zo, dit is iets voor jou.'Ze gaf haar een lichtblauwe jurk.Gabrielle trok die nu aan zonder morren.Ze wist dat Selena anders kwaad zou zijn.Bella's blik viel op hun kettingen.Een klein diamantje waar een parel was aan vastgemaakt.'Van wie hebben jullie gekregen?'vroeg ze nieuwsgierig.'Van.Van onze vader.Dat is wat we nog van hem hebben.Elf jaar geleden heeft hij onze moeder verlaten.Sinds dan hebben we hem niet meer gezien.We weten niet waar hij is,of hij nog leeft.'Selena's adem stokte.Dit onderwerp had haar altijd al gevoelig gelegen.'Oh sorry!'zei Bella menend,'Dat wist ik niet.Sorry.' 'Het is niets,'zei Selena en een flauwe glimlach sierde haar mond,'Jullie konden het niet weten.'Ze gingen samen uit de kamer.Naar Peter,Caspian,Edmund en Lucy.