{Narnia}When 2 enemies fall in love[Part Four.]

Selena voelde de boom vaag weggaan.Met een plof belandde ze op de grond.In een beweging keek ze op.Nu maakte het niet uit waar ze was, eerst was Gabrielle het belangrijkste.'Gabby?'vroeg ze dof.'J..ja?'antwoordde die achter haar.'Heb je je niet pijn gedaan?'vroeg Selena bezorgd.Gabrielle knikte van nee en stond op:'Waar zouden we in godsnaam zijn?'Selena stond op en keek rond.Dit was helemaal niet de andere kant van de tuin.Ze draaide zich om.En ook geen boom.Zij en Gabrielle stonden voor een struik vol aarbeien.Achter die struik lag een enorm kasteel.Ze keek Gabrielle aan:'Gabby,ik denk dat we ergens anders zijn.Niet in de tuin.'Gabrielle keek angstig rond en fluisterde:'Je hebt gelijk.'Ze wilden van de struik weggaan tot ze stemmen hoorden.Ze vlogen terug voor de struik.Wie weet waren hadden die mensen slechte bedoelingen.'Ik ben echt blij dat we terug zijn!'zei een meisje,aan de stem te horen was ze ongeveer even oud als Selena,op zijn minst maar een jaar verschil.'Ik ben ook blij jullie terug te zien.En zeker jou,koningin Susan,'zei een jongen.Hij had een spaans accent.'Susan is het,Caspian!Ik ben je vriendinnetje;zeg Susan.'Een andere jongen nam het woord:'Is er nog veel gebeurd sinds we weg waren?'Hij had een geruststellende stem.'Neen,'zei de spaanse jongen,Caspian zoals het meisje zei,'Niet erg veel.De Telmarijnen die hier nog wonen leven in vrede met ons.Dus er zijn geen problemen.''En Aslan?'vroeg een ander meisje met een schattig stemmetje.Zij leek nog klein.'Die is hier spijtig genoeg niet meer geweest sinds jullie weg zijn gegaan,'zei Caspian.Opeens niesde Gabrielle. Ze waren er geweest.