8.4 An important mission

'Doe dat dossier terug!' siste ik kwaad naar Aliance. Ze wierp me een geërgerde blik toe. Ze ging de namen bij langs en ik keek haar fronsend aan. 'Sneller.' Pushte ik haar.
'Ja ja, rustig, ik doe mijn best oké?!' zei ze geïrriteerd. Haar lippen playbackte iets. Toen pas drong het tot me door waar ze mee bezig was. Ze playbackte het alfabet.
'Laat die alfabetische volgorde maar hoor! We zitten hier in een crisis!' siste ik. Aliance rolde met haar ogen en zette het dossier ergens tussen. Ineens schoot me wat te binnen. 'Wacht!' Ik duwde Aliance aan de kant en pakte het dossier weer uit de la.
'Wie is daar?!' werd er opnieuw geroepen. Aliance trok aan mijn arm.
'Ik weet niet wat je aan het doen bent, maar we hebben er geen tijd voor!' siste ze. Het dossier viel op de grond en er klonk een scheur. Verstomd keken we naar de blaadjes die uit het dossier vielen. En daarna naar het stuk papier dat ik in mijn hand had.
'Shit shit shit... SHIT!' siste ik gefrustreerd. Ik en Aliance gingen op onze knieën en propten de papieren weer in het dossier.
'Kom naar buiten!' Bulderde het door de gangen. We lieten het geruïneerde dossier voor wat het was en stonden op. Ik verkreukelde het papiertje en stopte het in mijn broekzak. Ik drukte mijn oor tegen de deur en Aliance deed het zelfde. Hij was niet zeker waar we waren, dit gaf ons extra tijd.
'Wat doen we nu?' siste Aliance, 'We hadden net nog weg kunnen komen, maar nee, mevrouw moest eerst nog het dossier kapot scheuren!' Ik keek haar boos aan, 'We hadden waarschijnlijk wat meer tijd gehad als jij niet eerst in jouw eigen dossier wou kijken!' siste ik kwaad.
'Nee nou moet ie mooi worden! Ik heb maar een paar seconden verspilt in tegenstelling tot jou!' het volume van ons 'gesprek' ging omhoog. Ik maakte een gefrustreerd gebaar, 'We moeten hier eerst weg, daarna kunnen we wel bekvechten oké?!' zei ik terwijl ik luisterde naar wat erop de gang gebeurde. De voetstappen klonken ineens weer wat meer verderop. 'Sukkel dat het is, vast een nieuweling in het vak.' zei Aliance grijnzend. Ik knikte instemmend.
'En daar moeten we gebruik van maken,' zei ik glimlachend, 'zouden we het rennend kunnen redden denk je?' vroeg ik terwijl ik over onze kansen nadacht. Aliance haalde haar schouders op.
'Hebben we een andere optie?' vroeg ze. Ik keek schattend om me heen. En schudde mijn hoofd.
'Ik zie niet een rooster waar we even doorheen kunnen kruipen.' zei ik. Ik korte grinnik kwam uit Aliance haar mond.
'Dat werkt toch niet, dat werkt alleen in films.' zei ze. Ik grijnsde duivels, 'Onderschat nooit, maar dan ook nóóit zo'n rooster! Ze zijn mijn beste vrienden inmiddels geworden.' grinnikte ik. Aliance keek me met open mond aan, 'Weet je we staan alwéér tijd te verspillen.' hintte ik. Aliance zuchtte, 'Jij begon.' mompelde ze.
'Gaan we hier echt mee beginnen?!' siste ik terwijl ik haar doordringend aan keek. Ze schudde haar hoofd.
'Op drie.' zei ze terwijl ze de deurklink vast pakte.
'Één.' begon ze.
'Twee.' mompelde ik.
'...DRIE!' schreeuwden we. De deur knalde open en samen stormden we naar rechts.
'Hé! Kom onmiddellijk hier!' klonk er een zware stem. Hoe dom dacht hij dat we waren? Rennende voetstappen kwamen steeds dichterbij. Hij was sneller als ons. We zouden gepakt worden. De voordeur van de school kwam inzicht en net toen ik de klink kon pakken werd ik aan mijn kraag naar achter getrokken. Er klonk een verschrikt kreetje van Aliance.
'Gast! Laat me los, je stikt me!' schreeuwde ik boos, maar de greep werd niet losser. Ik en Aliance waren hevig aan het spartelen, pogingen om los te komen werkten helaas niet. We werden mee genomen naar buiten en een politie auto in geduwd. De man die ons had gegrepen ging achter het stuur zitten en startte de auto. De rit naar het bureau duurde lang. Té lang, de stilte was niet te verdragen.
'Mag de radio aan?' mompelde Aliance bot. Er klonk gebrom van voor. Aliance keek me vragend aan, ik haalde mijn schouders op. Ik had er verder ook niet veel van verstaan.
'De radio gaat niet aan, dus ik denk dat het niet mag.' gokte ik. Weer klonk er wat gebrom van voren. Ik fronste, 'Right.' mompelde ik. We stopten voor een gebouw en de auto werd geparkeerd. Hij greep ons beiden bij een armen en sleurde ons mee het bureau op.
'De jeugd gaat hier dus ook al de verkeerde kant op,' bromde de agent, 'in de school inbreken.' zei hij zuchtend. Ik keek Aliance geërgerd aan. Het was allemaal haar schuld, alleen was het me vast gelukt. Binnen werden we op een stoel gedrukt en werden onze ouders gebeld. Al snel knalden de deuren open en kwam een man binnen. Ik had geen idee wie hij was, maar aan de grimas op Aliance haar gezicht gokte ik dat het haar vader was. Hij keek haar alleen maar teleurgesteld aan en liep toen meteen veder naar de agent. Ik wierp een blik Aliance, maar ik kon haar gezicht niet zien, ze keek de andere kant uit. Opnieuw knalden de deuren open. Nu grimaste ik.
'PALOMA BRADY! WAT IS HIER NOU WEER AAN DE HAND?!' werd er geschreeuwd. Ik kromp in elkaar toen mijn moeder haar stem oversloeg. Oei, die was echt heel erg kwaad. Ik antwoorde niet, mijn vader en moeder keken me woedend aan en liepen toen ook naar de agent. Na dat ze kort hadden gepraat keken ze ons aan.
'Vertel het maar dames. Leg het ons maar eens uit.' zei de agent. Ik en Aliance keken elkaar aan en namen diep adem.
'HET IS ALLEMAAL HAAR SCHULD!' schreeuwden we toen tegelijk. Mijn vader zuchtte en deed zijn hand voor zijn ogen.
'Dit word een lange, lánge nacht, geloof mij maar.' zuchtte hij gestrest. Aliance haar vader knikte instemmend. 'Ik weet het.' Mijn moeder zei niks. Ze keek me alleen maar boos aan.
'Trut.' siste ik naar Aliance.
'Bitch.' siste ze terug. Ik grijnsde, and we're back to how it was.