Ch. 52 Nieuwe Date

Winter

Ik roer verveeld door mijn kommetje met cornflakes en melk. ‘Winter’ Belinda, die naast me zit, zucht geïrriteerd. ‘Wat is er?’ loom draai ik mijn hoofd om. ‘Jij moet dringend terug vrolijk worden’ ik draai met mijn ogen. ‘Ik ben vrolijk’ ‘Tuurlijk’ ‘Ik heb nu gewoon een ochtendhumeur’ ‘Je ochtendhumeur is al meer dan een week aan het duren’ zuchtend laat ik me recht trekken. ‘Wij gaan op jongensjacht’ haar oogjes glinsteren als ze er nog maar aandenkt. Raar kind. Maar wel mijn raar kind. Beste vrienden voor iets.

‘Hey, meisjes’ George gaat tussen Belinda en mezelf instaan en slaagt een arm rond mijn schouders en eentje rond de schouders van Belinda. ‘Hey George’ Belinda staart voor zich uit. Het water van het meer gaat rustig op en neer. De eendjes die er op zitten gaan om de vijf seconde met hun hoofdje onder om niet veel later weer boven te komen en met hun hoofdje heen en weer te schudden. ‘Hoe is het met Fred?’ mijn stem blijft, gelukkig, stabiel als ik er achter vraag. ‘Goed denk ik. Ik weet het niet precies, hij is de hele tijd bij Angelique’ George schud zijn hoofd alsof hij het helemaal niet kan begrijpen. Wat waarschijnlijk ook zo wel is. ‘Gaat hij eigenlijk met Angelique naar het bal?’ ook deze vraag komt er zonder hapering uit. ‘Ik weet het niet, maar ik zal het is vragen. Ik hoop voor jou dat hij met jou gaat anders heb je een probleem, ik denk niet dat er nog veel jongens vrij zijn’ ik zucht. ‘Zorg er dan maar voor dat jij het zo snel mogelijk gaat vragen, want ik heb echt geen zin om alleen te gaan’ ik weet het, ik ben egoïstisch bezig op dit moment. Hij knikt en staart dan, net zoals Belinda nog altijd aan het doen is, naar het water.

‘Ik denk dat je iemand anders zult moeten zoeken’ ik kijk op en zie George staan. Op zijn gezicht staat twijfel te lezen. Ik haal mijn schouders op. Ik ga echt niet laten zien aan George en de anderen die in de leerlingenkamer zitten dat het me iets doet. ‘Weet jij nog iemand die geen date heeft?’ ‘Ik denk dat je nog keuze gaat hebben voor je date’ mijn wenkbrauw trek ik omhoog. ‘Je zult nog wel zien’ met die woorden wandelt hij de leerlingenkamer terug uit. De meesten leerlingen uit de leerlingenkamer pakken hun tas op en volgen het voorbeeld van George. Ik werp een blik op mijn horloge, prop mijn boeken, veer en inkt in mijn tas die ik over mijn schouder hang en ook naar buiten wandel. Mijn hoofd houd ik er niet echt bij als ik de trappen afwandel. Daardoor heb ik ook drie keer niet door dat de trappen eigenlijk van kant veranderen. ‘Belinda!’ ik steek mijn hand op. Haar rode haren draaien in het rond als ze haar hoofd draait. Ze wacht op me tot ik bij haar kom. ‘Wat is er?’ snel leg ik uit wat George tegen me zei. ‘Maar meisje toch, het is toch dom van Fred’ raar kijk ik haar aan. ‘Daar heb ik het niet over, wat ik bedoel is de “Je zult nog wel zien” zin. Ik heb geen flauw idee wat hij bedoelt’ ‘Oh, maar ik wel’ ‘Wat bedoelt hij er mee?’ ‘Dat zie je wel. Rustig, je moet niet zo nieuwsgierig zijn’ waarom wilt niemand mij het zeggen? Daar kan ik dus echt niet tegen, ik ben van nature zo nieuwsgierig dat ik alles wil weten.

Uiteindelijk ben ik er achter gekomen. Zodra ik het lokaal binnen wandelde draaiden alle ogen naar mij toe. Nog voordat ik neer zat had iemand zich al aangeboden om met mij naar het bal te gaan. Ik kende de jongen niet eens! Dat aanbod heb ik dus vriendelijk afgeslagen. Na zo’n 10 andere jongens kwam er eindelijk iemand die ik kende en waar ik nog mee wou gaan. ‘En wie is het geworden?’ George slaagt zijn arm rond mijn schouders heen. Samen met Katja, Belinda, Angelique, Fred en Leo zit ik buiten. Ja, Angelique. Het moest wel, Fred hoort bij ons groepje en aangezien Angelique aan Fred vast plakt als lijm moesten we haar ookwel zegmaar uitnodigen. ‘Hij zit naast je’ George draait zo snel als hij kan zijn hoofd opzij. ‘Jij?’ verbaasd staart George Leo aan. ‘Ja, is dat zo raar dan?’ ‘Nee, maar ik had me jou met haar gewoon nooit voorgesteld’ Belinda zegt niets. Haar blik gaat maar de hele tijd van Leo naar mij en weer terug. ‘Goed gekeurd Belinda?’ grijnzend staart Leo Belinda aan. Die laatste bloost en klikt dan. Katja begint druk te praten, het topic is natuurlijk mijn date met Leo.

‘Zo, jij en Leo?’ ik draai me om. ‘Zo, jij en Angelique?’ Fred grijnst. ‘Tja’ hij laat zich neer zakken in het gras. ‘Tja? Het klinkt niet echt dat je het zo geweldig vind’ Fred haalt zijn schouders op. ‘Vind je het dan niet leuk?’ verbaasd staar ik hem aan. ‘Natuurlijk wel, het is gewoon ik had niet verwacht’ ‘Je had niet verwacht dat je terug met haar zou gaan?’ hij knikt. Mijn woorden bevestigend. ‘Heb je eigenlijk wel een pak?’ deze keer is het zijn beurt om mij verbaasd aan te staren. ‘Hoe bedoel je?’ ‘Wel, voor het bal? Het zou niet netjes zijn om niet in pak te gaan. Dat zou erg zijn voor Angelique’ het gepsrek krijgt een hele andere wending, waarschijnlijk omdat ik dat zelf wil. ‘Ja, natuurlijk’ het gesprek gaat vanzelf verder. Zonder enige hapering. Wat je eigenlijk wel zou verwachten aangezien Angelique weer zijn leven binnen gewandelt komt en ik haar niet af kan. Om een of andere reden heb ik het gevoel dat hij alles aan het vertellen is dat hij maar kan of wil zeggen. Dingen die hij bijvoorbeeld niet tegen Angelique kan vertellen. Maar ook dingen die hij niet tegen George kan zeggen. Ja, geloof me die zijn er. Die dingen bestaan uit of belachelijk dingen die hij mee gemaakt heeft, want als hij die tegen George zegt lacht die hem toch maar uit, en sommige dingen over meisjes, lees Angelique, over wat hij moet doen als zij zo doet. En nog meer. Natuurlijk help ik hem, hij is mijn beste vriend en daar doe je alles voor ook al ben je er verliefd op, maar wat hij niet weet is dat het me, diep van binnen, pijn doet.