Because you were/are special to us/me (FTSK) 11

“Dat zal een blauwe rug worden vrees ik.” Deelt Caleb me mee. "Fijn, dat kan er ook nog bij." mompel ik. Als Marc voorzichtig het ijs op mijn rug legt hou ik het niet meer van de pijn. "Er is een trommel kapot en de cymbalen zijn helemaal scheef" vertelt Jonathan. "Nog meer goed nieuws?" reageer ik sarcastisch. We horen ineens allemaal deuren die worden dichtgeslagen en geroep. Het volgende moment staat Kyle boos bij ons. "MIJN DRUMSTEL!" roept hij hysterisch. "Geen nood, ik koop je wel een nieuw." probeer ik hem te kalmeren. "No way. de rekening zal opgestuurd worden naar Shana! Zij heeft jou geduwd." Kyle is helemaal over zijn toeren. "Ik heb het zelf uitgelokt Kyle. Ik betaal het wel." Kyle zet zich radeloos neer... op mijn voeten. "AUW!" Snel zet hij zich recht. "Het spijt me" excuseert hij zich meteen. Ik kruis mijn armen, begraaf mijn hoofd erin en begin te huilen. "Ze heeft behoorlijk pijn aan haar rug. Misschien moeten we de dokter laten komen." stelt Kent voor. "Ik bel hem wel." Kyle neemt zijn GSM en belt terwijl hij troostend over mijn hoofd wrijft.

Als de dokter geweest is gaat Kyle meteen achter de zalf. Er ligt ondertussen alweer een nieuwe lading ijs op mijn rug en ik ben gestopt met huilen. "Hier ben ik weer. Ik ben langs je ouders geweest en heb hen vertelt wat er gebeurd is. Ze komen straks eens langs." zegt Kyle terwijl hij zalf voorzichtig over mijn rug strijkt. "Kyle, hoe zit het nu tussen Shana en jou?" vraag ik voorzichtig. "Ruzie, maar dat gaat wel over. Dat is op dit moment het minste van mijn zorgen." antwoordt hij met een zucht. ""Ga maar naar haar, wij verzorgen Elisa wel. Je hebt denk ik nog een heleboel op te lossen met haar." raadt Jonathan hem aan. Kyle staat op en gaat weg... zonder zelfs maar dag te zeggen.

"Ligt het aan mij of is er iets goed mis tussen hen?" vraag ik twijfelend. "Er ligt een haar in de boter sinds een week." verklaart Marc. "Ik zou het eerder een pruik noemen." pikt Caleb er op in. "Misschien blijf ik toch beter uit zijn buurt." besluit ik voor mezelf luidop. "Ik heb geen idee waarom je dat zou doen. Kyle hield van je maar hij houdt ook nog steeds van je ergens diep vanbinnen. Hij staat zichzelf wijs te maken dat hij van Shana houdt om jou te vergeten." pikt Kent in. "Hij kan me maar beter vergeten. Hij moet dan wel iemand anders vinden want Shana past niet bij hem." De jongens beginnen te lachen. "Hij heeft jou nodig. Because you are special to him. Ook jij houdt diep vanbinnen van hem. Waarom geef je dat niet gewoon toe?" Dit keer is het Caleb die antwoord geeft. "Omdat Caleb my big bro, hij hier in Texas leeft en ik in België." Maar ook daarop hebben ze hun antwoord klaar. "Je vergeet de magische c's, commitment en communication." (hebben ze eens gezegd in een filmpje dat dat belangrijk is in een relatie ) "Hoe kan je dat nu vergeten?" zegt Austin. Dan gaat de bel.

"Oh God, wat is er gebeurd?" Mijn moeder is weer eens overbezorgd. "Ik ben tegen het drumstel gevallen." Mijn moeder slaat geschrokken haar hand voor haar mond. "Waar is Kyle? Hij zal vast niet blij zijn." vraagt ze Jonathan. "Kyle is niet zo blij maar het komt allemaal in orde hoor. Hij is even naar zijn vriendin maar komt zo terug." Kalmeert hij haar. "Heeft Kyle een vriendin? Oh nee, Elisa, gaat het meisje? Je krijgt wel veel te verwerken op je eerste dag." reageert ze meteen en komt bij me zitten. "Ik ben NIET meer verliefd op Kyle dus ik zie het probleem niet. Hij is zijn eigen weg gegaan. Ik accepteer dat." mompel ik boos.

Als mijn ouders weg zijn begint de discussie opnieuw dat Kyle en ik verliefd zijn. "Ik zal het je bewijzen. Straks als Kyle terugkomt knuffel je me en zeg je dat je van me houdt. Let maar op zijn gezicht, ik durf te wedden dat het groen van jaloezie kleurt. Doe je het?" daagt Caleb me uit. "Je bent een stoker Turman." Hij kijkt me uitdagend aan. "Oké, oké, ik doe het. Jij je zin." Eindelijk gaan we over op een ander onderwerp. Drie uur na de val zit ik alweer rechtop. We horen de voordeur open gaan en Caleb kijkt me aan. Zo overtuigd mogelijk begin het 'spelletje' te spelen. "Ik hou van je Caleb." Voorzichtig leun ik naar Caleb zodat mijn rug niet teveel pijn doet en knuffel hem. Kyle kijkt ons met opgetrokken wenkbrauw aan. "Ik hou ook van jou." zegt Caleb terwijl hij voorzichtig over mijn rug wrijft en met 1 hand een stuk onder mijn T-shirt gaat. Wanneer Kyle dat opmerkt weet hij niet hoe zich te gedragen. "Zie je wel?" lacht Caleb. "Ik zei het toch." Verward kijkt Kyle ons aan terwijl Caleb zijn hand vanonder mijn T-shirt haalt. "kom jongens, we zijn weg." beslist Caleb voor Jonathan, Kent, Marc, Austin en zichzelf.