# | 10 |

Plagend laat Joe mijn lippen los om zich om te draaien en de glazen vol te schenken die hij zo’n 10 minuten geleden op het aanrecht had gezet om mij vervolgens aan te kijken. En dat is iets wat hij niet moet doen, want ik zie die jongen zo graag dat ik helemaal smelt als ik hem zie.
’Wat gaan we nu doen met Lies en Kevin?’ vraagt hij. Hij reikt me een glas water aan en ik neem bedenkelijk een slok.
’Ik heb geen idee, weet jij niets?’ zucht ik.
’We kunnen hier blijven en een film huren?’ stelt hij voor.
’Om elkaar beter te leren kennen?’ Langzaam schud ik mijn hoofd.
’Als hij eng is kan Lies tegen Kevin aankruipen.’
’En ik tegen jou zeker?’ Ik trek mijn wenkbrauw op en kijk toe hoe Joe een engelengezicht opzet.
’Ik zal je wel beschermen,’ zegt hij grijnzend.
’Pech voor jou, maar ik ben niet zo bang van enge films.’
‘Ik zie niet in hoe dat je belemmerd om dicht tegen mij aan te kruipen,’ grijnst hij weer.
Ik loop voor hem uit terwijl ik hardop nadenk. ’Het moet is leuks zijn. Iets actief, waar we mee kunnen lachen, maar wat toch romantisch kan uitdraaien.’
‘Hoezo iemand is hier veeleisend?’
Joe ploft neer in de zetel en trekt me boven op zich. Lachend probeer ik recht te gaan zitten, maar zijn grip is te sterk.
’Joe!’ Ik probeer me om te draaien, maar zelfs dat lukt niet. Uiteindelijk geef ik het maar op, ik nestel mijn hoofd in zijn hals en staar naar boven.
’Waar denk je aan?’ vraagt hij na een tijdje.
’Ik probeer iets te vinden voor Lies en Kevin, ze kunnen hier elk moment zijn,’ antwoord ik in gedachten verzonken.
’En als we nu eens naar de kermis gaan?’ stelt hij na een tijdje voor.
Ik verplaats mijn hoofd zodat ik hem verbaasd kan aankijken. ’Weet je dat is niet eens een slecht idee!’ Ik druk een kus in zijn hals en kijk weer naar boven. ’Dan kan Kevin Lies’ hand vasthouden in de achtbaan.’
‘Of andersom,’ grinnikt Joe.
Net op de moment gaat de voordeur open. Kevin en Lies komen lachend de woonkamer binnengelopen en ik werp een veelbetekenende blik op Joe.
’En hoe is het met de tortelduifjes?’ vraagt hij verre van subtiel.
’Oké laten we gaan!’ Ik probeer mezelf recht hijsen en trek Joe dan met me mee. ’We dachten eraan naar de kermis te gaan,’ ga ik verder.
’Klinkt goed,’ knikt Lies. Ze glimlacht naar me en ik lach terug.
Nadat Kevin de deur heeft gesloten, wat natuurlijk niet in Joes hoofd opkwam, lopen we naar de auto. Joe en ik kruipen op de achterbank en Kevin zet zich achter het stuur. Er zit dus niets anders op dan dat Lies vooraan, naast Kevin plaatsneemt. Niet dat ze dat volgens mij erg vindt.


sorry dat het zolang duurde :x