Hoofdstuk 4

Sirius POV.
Je lag roerloos op de grond, je wist niet of je patronus goed was gegaan en of die aangekomen was, je wist wel dat je hier zo snel mogelijk weg moest. Je wou naar Harry zeggen dat alles goed komt, maar het enige wat je kon is liggen en nog meer liggen. Je lag er al een eeuw voor je gevoel maar je had het gevoel dat het snel afgelopen zou zijn. je wou terug naar huis, ook al was je daar alleen en moest je onderduiken daar zag je tenminste mensen, mensen om wie je gaf, Molly, Arthur, Perkamentus, de kinderen in de vakanties en speciaal Remus. Hij was je beste vriend altijd al geweest en veranderen zou dat nooit. Je deelde zo veel herinneringen met hem waarvan een paar in het bijzonder. Jullie schooljaren waren speciaal, 4 vrienden voor altijd, James, Remus, Peter en jij zelf jullie waren vanaf dag 1 beste vrienden maar daar kwam verandering in aan het begin van de 7de, Lily, na vele jaren wachten van James, begon hem leuk te vinden en toen kwam Stacey er ook bij. Ze was je nooit echt opgevallen maar al snel voelde je meer dan vriendschap voor haar, Remus was de enige die dat zag...
Flashback
Jij en James liepen samen de kleedkamer uit. Jullie hadden net van huffelpuf gewonnen en waren onderweg naar de leerlingen kamer. Halverwege de gangen stonden Remus en Peter in de gang te wachten. "Gaffel, mooie vangst!" James grijnsde bij de felicitatie en gaf Peter een high five, Remus richtte zich echter op jou. "Mooi samenspel met Stacey." Remus lachte en jij voelde dat er een blos op je wangen kwam. Remus wist het, hij zag het. Je vond Stacey leuk, nee je was verliefd! Smoor verliefd. James en Peter zagen het niet. Peter zag zoiets nooit, zelf niet bij Lily en James, dat is ook de reden waarom James het niet ziet, hij is zelf hopeloos verliefd. Maar je was dus verliefd op Stacey, de beste vriendin van Lily. Je was benieuwd of Stacey al in de toren was, om de overwinning te vieren. Je hoopte het dan had je een rede om haar te omhelzen, jullie waren een team en ook een hechte vrienden groep. In gedachte verzonken volgde je de jongens en al snel werd je uit je gedachtes gehaald door een hand op je schouder. "We zijn er Sluipvoet." Je knikte naar Remus en liep als laatste het portretgat door naar de feestende griffoendorders. De muziek stond luid. Al snel rende 2 bekende koppen op ons af. Lily rende in James armen en zoende hem innig terwijl Stacey Julie stuk voor stuk een snelle knuffel gaf, eerst Peter snel, toen Remus en tot slot jou, maar langer dan de andere. Plots hoorde je een fluisterstem. "We hebben vandaag wel heel goed samengewerkt, die cup word van ons ik voel het." Je voelde hoe je rood aanliep maar fluisterde toen een beetje verlegen terug, "Ja, denk het ook," Toen liet ze je los, je kon je wel voor je kop slaan maar ze bleef vlak voor je staan en greep je handen. "Kom, we gaan dansen en vieren de overwinning!" "Nou, uhm.. Ik weet niet hoor.." "Kom op!" "Nou. Oke dan." Ze trok je mee aan je handen en aarzelend volgde je haar. Ze trok je mee naar een vrij rustige plek en begon te dansen. Aarzelend volgde je haar voorbeeld. Opeens stopte de muziek en klonk de bekende stem van Richard Jordaan die altijd het commentaar van de wedstrijd deed. Hij begon elke speler stuk voor stuk complimentjes te geven en tot slot kwam die bij de laatste paar, "dus goed gevlogen, nu onze volgende held ja we zijn er al bijna, maar ik doe de volgende gewoon gelijk, Sirius en Stacey wat een teamwork! Zijn jullie dat met me eens mensen!"Alle griffoendorders begonnen te joelen en toen vervolgde hij z'n verhaal,"mensen vandaag was er niet alleen een prachtig werk vliegen van beide, nee er was meer! Ze raasde over het veld en scoorde zoals ze nog nooit scoorde! Ze speelde over zoals ze nog nooit over speelde! Complimenten en nu als laatste de man James Potter mensen!" Een hard gejuich werd hoorbaar. Richard was verder gegaan met z'n complimenten over James maar daar hadden jij en Stacey beide geen gehoor meer voor. Jij keek in haar ogen, en zij in die van jou. De hele wereld was stil en niemand kon dit moment verpesten. Het was alsof je altijd op dit moment gewacht had, zeker toen je merkte dat Julie hoofden dichterbij elkaar kwamen. Je wou haar nu zo graag zoenen! Jullie waren nu zo dichtbij maar net toen jij de gok wou wagen... Was het gebeurd. Je had de tijd niet haar te kussen, ze was je voor geweest. Langzaam sloot je je ogen en sloeg je je armen om haar heen. Je voelde hoe ze haar mond opende en jij volgde haar voorbeeld. Jullie tongen begonnen een eigen leven te leiden toen jullie je beide helemaal overgaven aan deze kus. En je wist dat deze dag je altijd zal bijblijven.
Deze herinnering vulde je ogen met tranen. Stacey was je al jaren kwijt. Jullie kregen ruzie en ze ging er vandoor. Je ging achter Peter aan, hij had je erin geluisd en jij moest naar azkaban. Nu lag je hier en had je spijt. Je had ervoor kunnen zorgen dat Lily en James nog leefde, en dat Stacey nog bij je was. Je had een gelukkig gezin kunnen hebben met kinderen, misschien wel een dochter die gedesinteresseerd in Harry zou raken en andersom. Maar dat zou nooit gebeuren. Je lag hier, maar je wenste dat je in het verleden was om al je fouten recht te zetten, maar eerst hier wegkomen, al begon je de moed te verliezen. Je pakte je stok en zat te twijfelen, zou je nog een patronus oproepen? Vastberaden kneep je je vingers strak om je toverstok en wou net de spreuk noemen toen je opeens een harde knal hoorde...