06.

Na dansen en als we ons allemaal gedoucht hebben staan we nog wat na te kletsen in de kantine. Luke slaat zijn armen om mijn middel en geeft me een zoen op mijn wang. Ik begin te lachen en zeg: “Waar was dat goed voor?” “Geen idee, had ik zin in” “Hmm nou, als je het maar niet te vaak doet” zeg ik. Hij haalt zijn schouders op en slurpt aan zijn drinken. Katinka kijkt van mij naar Luke en van Luke weer naar mij. Ik trek vragend mijn wenkbrauwen op. “Wat?” “Nou, ik weet niet. Jullie zouden een leuk stel vormen” zegt ze. Ik grinnik en schud mijn hoofd. “Sorry Katink. Met Luke begin ik nooit wat” “Waarom niet? Hij is best knap hoor” vraagt ze verbaasd. “Daar ken ik hem gewoonweg te lang voor” “Dus elke keer als je een jongen lang kent dump je hem?” We schieten in de lach. “Ja, echt wel. Ken je dat zinnetje niet? Jongens zijn net kauwgom, als de smaak eraf is neem je gewoon een nieuwe” zeg ik waarop Katinka nog harder begint te lachen. Ik giechel en besluit om maar eens naar mijn fiets te gaan aangezien het al 9 uur is. Zachtjes neuriënd fiets ik naar huis.

Thuis zet ik mijn fiets op slot en ga naar binnen. “Ik ben er weer!” schreeuw ik door het huis. “Oke! Hoe was het?” hoor ik mijn moeder vragen. Ik loop naar de woonkamer waar mijn ouders tv zitten te kijken. “Het was leuk zoals altijd. Dina geeft zulke leuke lessen” Ik dump mijn tas en jas in de gang en ga dan weer terug naar de keuken om wat drinken en wat lekkers te pakken. Ik speur alle kastjes af maar vind niks. Met een zucht trek ik de koelkast open en vind een bakje straciatella yoghurt die nog half vol is. Met mijn drinken en bak yoghurt ga ik bij mijn ouders zitten. Als ik probeer te ontdekken wat voor programma te kijken gaat mijn telefoon. “Met Liz” “Heey Lizzy! Hoe was dansen” vraagt Emmy. “Goed hoor. Waarom bel je me?” vraag ik terwijl ik een hapje yoghurt proberend niet te morsen. “Of je morgen mee gaat naar Het Café” “Tuurlijk, wacht ik zit naast mijn ouders. Even vragen” Mijn moeder kijkt me vragend aan. “Mag ik morgen naar Het Café?” vraag ik haar. “Ja hoor. Blijft Emmy slapen?” Ik richt me weer tot mijn mobiel. “Of je blijft slapen Em” “Als het mag graag!” Ik knik naar mijn moeder van ja. “Dat is goed hoor, hoe laat kom je?” “Rond enen?” “Ja joh! Nog vroeger” roep ik door de telefoon. “Liz, dat is niet zo vroeg hoor…” “Wel als je lang uitslaapt” zeg ik. “Ik spring wel op je, maar dan zie ik je morgen oke?” “Is goed, dag Em” “Doei doei” Ik klap mijn mobiel dicht en kijk verder tv met mijn ouders.

Helemaal dood van het weekend strompel ik op maandag het lokaal in. Emmy en ik hebben tot ik weet niet hoe laat gefeest van zaterdag op zondag nacht. Op zondag is Emmy ook de hele dag gebleven en werd het ook weer laat en om 9 uur op school moeten zijn past dan niet echt in mijn schema. Jammer genoeg wel in dat van mijn school.

Kreunend zak ik neer op mijn stoel en economie boeken uit mijn tas. Dan pas merk ik dat Emmy niet naast me zit. Ik spied om me heen om te kijken waar de leraar is en pak dan snel mijn mobiel. Dan zie ik dat ik een sms heb van 3 keer raden wie. Emmy natuurlijk. Ik open het sms’je. “Heey Lizzy, ik laat je alleen vandaag. Ik werd met knallende koppijn wakker vanmorgen (nee niet van de drank!). Ik mag dagje thuis blijven van mam. Xxx Em” Ik doe mijn mobiel weer terug in mijn broekzak en zak verveelt onderuit. “Kan het nog saaier?” vraag ik me hard op af. Dan zie ik opeens Bill in de deuropening verschijnen. Zoekend kijkt hij het lokaal rond of er ergens nog een lege plek is. Wat er precies gebeurde weet ik niet maar opeens ging mijn hand omhoog en zwaaide naar hem. Langzaam, de blikken die hij krijgt van anderen negerend, loopt hij naar me toe en als hij bij de lage tafel naast me komt blijft hij staan. Ik glimlach naar hem. “Kom je me vandaag vergezellen?” “Je vriendin zit hier toch altijd, Emmy dacht ik?” vraagt hij een beetje verbaasd. “Klopt maar ze is ziek dus als je wilt mag je naast me zitten” zeg ik nog altijd glimlachend. Langzaam, nog altijd een beetje verbaasd, zet hij zijn tas neer en komt naast me zitten en pakt zijn spullen. Als de leraar binnenkomt en iedereen eindelijk stil heeft begint de o zo interessante economie les. Of zal ik zeggen: de o zo interessante ‘ik staar naar Bill’ les. Shit, staarde ik nu zo juist naar hem?