17.

Noémi.
Ik neuriede zacht voor me uit terwijl mijn hoofd op Draco’s buik rustte. Het was echt een heerlijke avond geweest. We hadden uren in het water gezeten en de vreemdste spelletjes gespeeld. We hadden spulletjes van de bodem opgevist, om ter langst onze adem ingehouden en de inktvis gepest. We hadden ook steentjes weggegooid om ze daarna weer op te vissen en elkaar ondergeduwd. Het was fantastisch geweest maar vooral zorgeloos. Even was mijn hoofd helemaal leeg, geen zorgen aan mijn hoofd. ‘Wil je een geheim weten?’ vroeg Draco zacht. ‘Als je het verteld, is het geen geheim meer.’ Antwoordde ik. ‘Goed dan, wil je een niet geheim weten?’ vroeg hij lachend. Ik knikte. ‘Stiekem vind ik dit best nog wel leuk.’ Ik grinnikte. ‘Ik ook, Draco. Ik ook.’ Zuchtte ik. ‘Wil je nog een snoepveter?’ vroeg hij. Ik opende demostratief mijn mond. Draco grinnikte en liet het uiteinde in mijn mond glijden. Ik keek naar de sterren terwijl Draco zachtjes door mijn haren wreef. ‘Bedankt Draco.’ Zuchtte ik. ‘Waarom?’ vroeg hij. ‘Omdat je er voor me bent. Ik weet dat het eigenlijk niet mag, dat we dit beter niet kunnen doen. Maar toch vind ik het fijn.’ Legde ik uit. ‘Luister, Noémi. Ik snap niet waarom je niet wilt dat ik te veel betrokken bij je raak, maar daar is het gewoon te laat voor, oké? Ik wil er voor je zijn, voor altijd.’ Ik zuchtte en ging recht zitten. ‘Je weet niet wat je zegt, Draco.’ Hij sloeg voorzichtig zijn armen om mijn middel en zijn lippen vonden zijn weg naar mijn hals. ‘Ik weet wat ik voel.’ Prevelde hij. Ik voelde zijn warme adem in mijn hals en even wist ik niet wat ik moest zeggen. ‘We zouden samen zo gelukkig kunnen zijn. We passen perfect bij elkaar. Ik hou van jou, en ik weet dat jij je ook tot mij aangetrokken voelt. Ik kan het zien in je ogen. Je moet me alleen maar toe laten. Bedenk eens hoe fijn het zou zijn.’ Zijn lippen gleden voorzichtig over mijn huid. Over mijn schouderblad en weer naar boven. Bij mijn oor ademde hij even diep in en uit. ‘Je zou nooit meer alleen moeten zijn.’ Ik kwam weer bij beseffen en sprong verward op. ‘Ik denk dat ik maar eens moet gaan, het is al laat.’ Zei ik. Meteen sprong Draco ook recht. ‘Nee, wacht. Ik heb je je cadeau nog niet gegeven!’ In de war schudde ik mijn hoofd, probeerde de verwarring van me aft e schudden. Hij haalde een klein, blauw doosje uit zijn zak waar een zilveren strikje om zat. ‘Je bent nu achttien, toch? In mijn familie is het de gewoonte dat als een meisje achttien word, ze dit krijgt.’ Voorzichtig nam ik het doosje in mijn handen en mijn mijn vingers gleed ik over het strikje. ‘Wat is het?’ vroeg ik. ‘Maak open’ Voorzichtig trok ik het strikje eraf en hief het dekseltje eraf. De binnenkant was van zacht fluweel gemaakt en in het midden lag een zilveren kettinkje met een witte steen erin. ‘Als je de ketting om je hals doet zal de steen de kleur krijgen die bij je hart past. Ik heb de mijne eerder gekregen en die is bruin geworden.’ Aarzelend streelde ik met mijn vingers over het prachtige juweel. ‘Dit kan ik echt niet aannemen, Draco.’ Ik wilde het terug geven, maar Draco nam het al uit het doosje en deed het om mijn hals. Hij frunnikte nog eventjes aan het slotje, maar uiteindelijk gleden zijn handen over mijn schouder en deed hij een stapje achteruit. De steen werd meteen pikzwart. Natuurlijk zou hij zwart worden, welke kleur anders? ‘Bedankt, Draco.’ Een glimlach verscheen op zijn gezicht en hij hief voorzichtig zijn hand op en legde die op mijn wang. ‘Graag gedaan.’ Zijn blauwgrijze ogen hielden me gevangen. Voorzichtig kwam hij dichterbij. Ik voelde zijn warme adem op mijn gezicht en ik kon geen kant meer op. Zijn lippen raakten de mijne en mijn hart sloeg op hol. O god, o god, o god. Ik raakte helemaal in paniek. Dit mocht helemaal niet gebeuren, ik mocht dit helemaal niet leuk vinden. Ik mocht hier vooral niet van genieten. Ik trok me terug en draaide me om. ‘Het spijt me Draco.’ Fluisterde ik. En toen liep ik weg, weg van dit alles. Ik liep regelrecht het verboden bos in, zonder omkijken. Maar hoe lang ik ook liep, hoe ver ik ook verwijderd was van hem. Ik kon maar aan één ding denken: zijn lippen op de mijne.

Reactie's gevraagd!
Wat vinden jullie ervan?
Wat kan ik verbeteren en wat vinden jullie minder goed?
opbouwende kritiek is zeker welkom!
ik ga pas verder na 8 reacties!