04.

Melig komen Emmy en ik uit het lokaal en gaan naar de aula. Bij mijn kluisje word ik aangevlogen door Luke. Luke is een vriend van me. Oke hij vind mij meer dan leuk en dat weet ik maar hij weet ook weer dat ik niks in hem zie behalve een goede vriend. Samen lopen we naar een tafel waar Emmy en een stel andere mensen zitten die we kennen. We wisselen verhalen uit over onze vakanties en hebben het over het feit dat de brugklassertjes al kleiner worden. “HÉ! Daar heb je die 2 ook weer!” zegt Emmy opeens keihard. Ik kijk haar vaag aan en zie dan die 2 jongens langs onze tafel lopen. “Em!” sis ik. Emmy kijkt me met een grijns aan. Ik kijk weer op naar de 2 jongens. Leon en Timo, 2 jongens die ook altijd bij ons aan tafel komen zitten, zijn opgestaan en voor die 2 jongens gaan staan. “Wie heeft je make-up zo gedaan, joh? Je bent net een wijf” zegt Leon terwijl hij de jongen met de zwart omrande ogen aankijkt. Hij kijkt kwaad, evenals de jongen met de dreadlocks. Opeens valt het me op hoe erg ze op elkaar lijken. Hun uiterlijk verschilt dan wel maar ze hebben heel erg dezelfde ogen. “Ga je nog wat zeggen of hoe zit dat?” zegt Timo. “Laat ons gewoon met rust” bijt de jongen met de dreadlocks hem toe. “Hadden we jou wat gevraagd?” vraagt Leon hem. De dreadlocks jongen rolt met zijn ogen en probeert langs Leon en Timo te lopen maar ze houden hem tegen. Ik knarsetand en sta dan op. “Zeg, jongens doe eens niet zo verschrikkelijk kinderachtig” zeg ik. Leon en Timo staren me aan. Goed 1 van mijn voordelen is dat ik niet de lelijkste ben en veel jongens bepaalde fantasieën over mij hebben waar ik liever niet aan denk. Zo ook Leon en Timo. Ik sla mijn armen over elkaar en kijk alle 4 de jongens arrogant aan. “Maar Liz, we stelden hun gewoon een vraag” zegt Leon en wiebelt met zijn wenkbrauwen. “Laat ze, ze zijn het niet waard. Houd je liever met andere dingen bezig” zeg ik poeslief. Ik weet dat het stom klink want die 2 jongens interesseren met mateloos maar ik weet niet hoe ik anders de aandacht van hun weg kan leiden. Leon en Timo gaan weer zitten en die 2 jongens lopen door. Met een zucht ga ik weer zitten en kijk ze na.

Na mijn laatste uur sjok ik naar het wiskunde lokaal. Onderweg kom ik erachter dat mijn rekenmachine nog in mijn kluis ligt en loop eerst naar mijn kluis. “Dan maar te laat” denk ik. Als ik al mijn spullen heb loop ik naar het lokaal toe. De deur van het lokaal staat al open en ik loop naar binnen. Eenmaal binnen voel ik een bepaalde afkeer in me opborrelen. Leon en zijn groepje staan met zijn allen om de jongen met de zwarte haren en make-up op heen. Ik sla hard de deur dicht en geschrokken kijken ze om. “Staan ze weer hun tijd te verdoen hoor” zegt ik hard. Ik zet mijn tas neer op 1 van de tafeltjes. Leon komt slijmend naar me toe maar ik geef hem een kwade blik en hij druipt af. Dan komt mevrouw Cron binnen, de lerares dus. “Oke, luister even allemaal. Ik heb onverwachts een vergadering. Bill, ik denk dat het handig is als je naast Liz gaat zitten” Bill pakt zijn spullen op en gaat op de stoel naast me zitten. “Nu heeft iedereen een partner. Zo kunnen jullie elkaar helpen en vragen stellen” Daarmee verlaat ze het lokaal weer. “Bill, zo heet je dus” denk ik en bekijk hem vanuit mijn ooghoeken. Hij heeft een mooi gezicht, de make-up staat hem goed. Maar 1 ding dat echt opvalt zijn zijn prachtige bruine ogen. Bill kijkt me even aan en ik glimlach. Snel buigt hij zich over zijn sommen. Met een zucht begin ik ook aan mijn sommen af en toe vanuit mijn ooghoeken glurend naar Bill. Het valt me op dat hij niks opschrijft en ik begin me af te vragen of hij er wel iets van snapt. “Bill, snap je er wel iets van?” “Tuurlijk niet, hij ziet niks door die dikke mascara!” roept 1 van de jongens naar voren. “Houd jij je mond maar, of ben jij zo dom dat je dat niet begrijpt” snauw ik. Ik wend me weer naar Bill en kijk hem vragend aan. Een beetje vaag kijkt hij terug. “Shit, hij denkt natuurlijk dat ik denk zoals al die anderen” denk ik. “Luister, ik weet wat je van me denkt of dat weet ik eigenlijk niet maar ik heb een verschrikkelijke hekel aan pesten oké?” Bill ademt in. “Oke, ik uh, ik snap deze sommen niet” zegt hij.