Achteraan

Mijn ogen schoten heen en weer door het bos. Ik zag geen enkele kant die ik op kon. Alles was dicht begroeid, zo dicht begroeid dat ik er niet door heen zou kunnen komen. Toch sprintte ik met moeite door een paar struiken. Mijn benen waren open geschaafd en het bloed stroomde over mijn benen. Ik sloeg een gil toen ik op de grond belande. Ik keek angstig om me heen.
'Help!' gilde ik hopeloos met een hese stem. Ik begon hard te huilen. Was dit dan het einde? Moest ik zo dood gaan?! Een steek schoot door mijn rug en een blond meisje kwam uit de bosjes vandaan. Haar ogen waren rood. Angstig keek ik haar aan. Ze glimlachte en schoot op me af. Ik sloeg nog een laatste gil.

Ik schoot met een rot vaart overeind. Ik hoorde verbaasde geluidjes naast me. Ik keek opzij en zag vage silhouetten van mensen. Ik sloeg opnieuw een gil en viel achterover van bed, op de grond. Ik kreunde en ik hoorde zacht gelach.
'Geweldig!' Ik herkende de stem van Emmett meteen. Ik sloeg een opgeluchte zucht.
'Yasmine?' klonk er bezorgd naast me. Ik schrok en Jasper deed afwerend zijn handen omhoog. 'Ik doe je niks.' fluisterde hij geruststellend. Ik knikte.
'Weet ik.' antwoorde ik schor. Hij glimlachte en hielp me terug mijn bed in. Ik zuchtte en sloot mijn ogen. Maar slapen ging moeizaam. Of beter gezegd, slapen ging niet.
'Hoe laat is het?' zuchtte ik uiteindelijk. Er werd langzaam door mijn haar gestreeld.
'Vijf uur 's ochtends.' mompelde Jasper. Ik kreunde luid en ging overeind zitten. Ik wreef in mijn ogen en strompelde door de kamer. Mijn ogen waren aan het donker gewend en al snel vond ik het licht knopje. Ik drukte het lucht aan en kneep mijn ogen tot spleetjes.
'Meestal ben je niet zo vroeg wakker?' hintte Jasper bezorgd. Ik zuchtte en liep naar mijn kast.
'Nachtmerrie.' mompelde ik neutraal, ik trok de kast open en pakte een simpele skinny-jeans, een shirt en schoon ondergoed.
'Wil je erover praten?' klonk het vanaf mijn bed.
'Nee.' zei ik en ik ging de trap af naar de badkamer. Ik draaide de douche open en kleedde me uit. Ik nam een lange douche, ik had nu toch alle tijd. Ik stapte onder de douche vandaag, droogde me af en kleedde me aan. Ik veegde met een handdoek de damp van de spiegel af. Ik keek naar mijn spiegelbeeld. Ik steunde met mijn handen op de wasbak en zuchtte. Kon ik nog zo door leven? Kon ik de familie Cullen niet beter uit mijn leven bannen? Kon ik niet het best gewoon helemaal uit Forks weggaan? Waarschijnlijk was dat het best, maar wóú ik zo door leven? Ik kreunde. Ik wist het niet. Ik pakte een elastiekje en probeerde zo goed en kwaad als het ging een vlecht in mijn haar te draaien. Ik deed nog snel wat make-up op en liep naar mijn kamer. Mijn kamer was leeg en daar was ik eerlijk gezegd blij mee. Ik keek om me heen opzoek naar mijn tas. Waar had ik dat ding gisteren ook alweer gelaten? Ik trok een wenkbrauw op toen ik hem op mijn bed zag liggen. Ik dacht er verder niet meer bij na en zou de boeken van vandaag er al in doen. Maar toen ik de oude boeken eruit zou halen, bleek het dat mijn boeken van vandaag er al in zaten. Ik grinnikte, mooi, minder werk voor mij! Ik tilde de tas op en ging de trappen af naar beneden. Ik ontbeet en drukte wat voedsel in mijn tas. Daarna gooide ik mijn tas in de hal neer en liet ik me op de bank ploffen. De tv ging aan ik keek verveeld naar de clips op tv. De muziek 's ochtends vroeg was echt bagger. Toch vloog de tijd voorbij en net toen ik mijn autosleutels wou pakken om naar school te gaan rijden, klonk er getoeter van buiten. Ik fronste en keek naar buiten. Een onbekende auto stond voor mijn huis. Ik kneep mijn ogen tot spleetjes en zag Jasper in de auto zitten. Ik fronste en liep naar de hal. Ik pakte mijn tas en liep naar buiten. Het was bewolkt, maar het regende niet. Ik stapte langzaam in de auto en sloot de deur. Het bleef lang stil.
'Hoi?' begon ik een beetje ongemakkelijk. Jasper grijnsde.
'Hallo.' antwoorde hij. Ik deed mijn gordel om en Jasper reed weg. De hele rit was het stil. Jasper wierp onderweg steeds verschillende blikken op me. Hij opende ook verschillende keren zijn mond. Maar steeds zei hij niks. We stonden stil op de parkeerplaats van de school en ik zou net uitstappen toen Jasper mijn pols greep.
'Kunnen we even praten?' vroeg hij ernstig. Ik knikte langzaam en ging terug in de auto zitten. Ik sloot de deur en keek hem afwachtend aan.
'Nu alles ongeveer goed gaat, kunnen we het misschien eens hebben over de pijn en wat er in de w.c's gebeurd is laatst?' Mijn ogen werden groot en mijn mond viel open.
'...Wat?!' stootte ik verbaast uit. Jasper slikte ongemakkelijk.
'Ik weet hoe de pijn die je de laatste tijd had is gekomen...' begon hij, 'En Carlisle zou graag willen uitzoeken hoe het kan... Wat er in de w.c's is gebeurd...' Mijn stemming ging over van pure verbazing, naar overweldigende woede.
'WAT?!' schreeuwde ik opnieuw, 'Gast wat denk jij wel niet?! Waar bemoei jij je in Godsnaam wel niet mee?!' Ik ontplofte recht in zijn gezicht. Ik stapte verwoed uit en liep van het schoolterrein af.
'Yasmine!' hoorde ik nog verbaast.
'LAAT ME MET RUST!' gilde ik. Regendruppels kwamen uit de lucht en ik trok de capuchon van mijn jas over mijn hoofd. Ik was zo in de war... Zo gefrustreerd! Ik had geen idee meer van wat ik wou en wat niet. Ik wou bij Jasper zijn, en toch ook weer niet. Ik wou erachter komen wat er mis met me was, maar tegelijk wou ik in de waan blijven dat er niks aan de hand was. Een gefrustreerde schreeuw kwam van over mijn lippen.
'WAT WIL IK NOU IN GODSNAAM?!' schreeuwde ik boos naar mezelf.