Afdelingsceremonie

Buiten stonden drie mensen twee kende ik, Hagrid en Sneep.
Ook Sneep en Vilder waren buiten.
Vilder controleerde alle koffers.Sneep op iemand te wachtten.
Sneep liep naar Hagrid, vroeg hem iets.
"Sarah Torn" riep Hagrid heel hard.
Snel rende ik op hen af, zodat ze niet nog een keer zouden gillen.
"Hallo Sarah,Perkamentus vond dat je Sneep moest ontmoeten. Hij is de leraar toverdranken en het afdelingshoofd van Zwadderig. Hij heeft jouw moeder goed gekend en gaat jou helpen om sterker te worden." zei Hagrid alsof hij hieraan twijfelde.
"waarom moet ik sterker worden?" vroeg je
"voldemort zal waarschijnlijk achter jouw aankomen als hij weet wie jij bent." Zei Sneep. "Al je dieren mag je overal meenemen, maar laat alsjeblieft rekening met de andere studenten. en de havik is een uitzondering, die mag alleen in de leerlingenkamers en in de uilentoren." Ging hij verder.
"Begrepen, mag ik nu gaan, ik moet een koets halen, mijn vrienden wachten op mij."
Je rijdt met Sneep, het spijt me maar hij moet nog wat dingen vertellen." hij lijkt zich te verontschuldigen.
"Best, maar neem het me niet kwalijk als ik in slaap val."
Een jongen zat ons de hele tijd aan te kijken.

"Draco!", riep Sneep.
Langzaam kwam hij aanlopen.
"Wat is er meneer?" hij keek Naar mij terwijl hij dat zei
"Je gaat haar begeleiden en beschermen." Ik trok mijn wenkbrauw op.
"Waartegen?"
Kom je wel achter.
Ik besloot dat ik zijn hulp niet wilde, ik wilde dat hij uit mijn buurt blijft.
"meneer, ik kan mezelf best beschermen, mijn dieren helpen me wel en hij is waarschijnlijk net zo gevaarlijk. En op dit moment zijn mijn slangen en spinnen de school al aan het verkennen, trouwens de leerlingenkamer van Zwadderig is gezellig."
Sneeps mond stond open. Ik prevelde iets, Draco zag het en keek me raar aan en vroeg zich waarschijnlijk af wat ik deed.
Sneeps mond was nu zoals in een tekenfilm, zijn mond lag op de vloer.
Draco proestte het uit, het was een komisch gezicht.
Toen zijn mond weer op de juiste plaats was zei Sneep dat ik net als mijn moeder ben.
Ik kon een glimlach niet onderdrukken.
Draco vroeg wat de naam van mijn moeder was, ik wilde zeggen dat hij zich met zijn eigen zaken bezig moest houden,
Sneep moest het weer eens verpesten. "Het is niet nodig om te weten, Draco, Laat het rusten."
Draco reed met ons mee, ik ging zo ver mogelijk van hem vandaan zitten op de bank in de wagen.
Er kwam een bocht, ik gleed weg, ik kwam tegen hem aan te zitten. Hij had weer zo' n irritante grijns op zijn gezicht.
Sneep was aan het vertellen over mijn moeder, hij was zo saai, langzaamaan viel ik in slaap.

Draco's POV( heel klein)
Ik voelde opeens een gewicht op mijn schouder, ik keek opzij en zag Sarah slapen. Ze lijkt zo mooi en rustig. Shit!, wat ben ik nu aan het denken, ik ben Draco Malfoy meisjes vallen voor mij, niet andersom. Dacht ik.
Sneep leek niks te merken, of hij gaf er niet om,Sneep leek wel een verliefde idioot naar mijn idee.
Eindelijk kwamen we aan bij Zweinstein, ze was nog steeds in slaap.
Ik dacht eraan om haar gewoon op te tillen, maar bedacht me, als ze er al voor zorgde dat iemand in het ziekenhuis beland als die persoon haar een bitch noemt wat zou er dan met mij gebeuren.
Zachtjes tikte ik haar arm aan. Ze opende haar ogen en geeuwde, haar ogen leken even heel klein, ze zag er schattig uit. Slechte gedachte, ga weg, ga weg.
Ze opende haar mond om iets te zeggen maar sloot hem weer.
Ik wist wat ze wilde zeggen dus zei ik "graag gedaan."
Met z'n drieën liepen we naar binnen, iedereen keek om Nasr ons omdat we zo last waren.
Sarah moest van Sneep in de rij nieuwelingen gaan staan, Sneep zelf nam plaats bij de rest van de docenten en ik nam plaats aan de tafel van Zwadderig, Patty kleefde meteen weer aan mij.
Potter zat me aan te kijken, hij leek me iets aan te willen doen.
Tsk, de idioot, alsof hij mij ook maar iets kan aandoen. Was wat ik dacht.

Sarah's POV
Ik wachtte en wachtte, de groep bruggers leek maar niet kleiner te worden.
Ik werd ongeduldig, ik had genoeg van het staan en was moe.
Eindelijk leek het minder, de tijd Leek opeens te versnellen.
Ik stond nog als enige, ik wilde naar voren gaan lopen zodat er vanaf zou zijn maar nee een leraar moest weer een toespraak houden.
Ze droeg een groen gewaad en een groene hoed, en als ik het goed heb herhaling ze Anderling.
In mijn hoofd was ik diegene die dit bedacht had aan het vervloeken.
Ze begon haar toespraak.
"Miss Torn is de eerste in de geschiedenis van Zweinstein die als tweede jaar begint.
Ze heeft net als haar moeder een paar bijzondere krachten.
Haar moeder was vroeger een erestudent van Zwadderig.
Zij was een erestudent wegens haar uitzonderlijke vermogens om spreuken te ontwikkelen, jammergenoeg is een van haar spreuken nu een van de slechste spreuken op aarde, ookal ontwikkelde ze het voor goede doeleindes.
Ze moest vluchtten voor heer voldemort en is nu ondergedoken, we weten jammergenoeg niet waar.
Miss Torn doet dit jaar de eerste en tweede en we hopen dat ze net zo handig is als haar moeder."
"Miss Torn, kom naaf voren."
Ik rolde met mijn ogen, liep naar voren en ging zitten.
De hoed, die op dit moment mijn toekomst in handen had, leek me aan te staren.
Mevrouw Anderling zette de hoed op mijn, het was raar.
De hoed ging door mijn gedachten, herrineringen en bekeek mijn gedrag.
Sisselspraak, de kracht om met spinnen en vogels te communiceren, erg interessant en uniek. Zei de hoed.
Nu keek iedereen me, de mensen die bang voor spinnen en slangen waren gingen beetje bij beetje achteruit.
Ik moest gniffelen om hun reactie.
Plotseling kwamen mijn slangen binnen, sommige mensen klommen op de tafels, gelukkig stond het eten er nog niet.
"Mag ik een minuutje?"
"Ja,hoor."
Ik zette de hoef af en liep op de slangen af.
Ik hurkte en snel kropen ze naar hun vaste plekken.
Ik liep de grote zaal uit en pakte mijn spinnen.
Ik liep terug, er klonk een oorverdovende gil, Ron zag de spinnen.
De tafel keek mij en Ron geamuseerd aan.
Ik keek hem onverschillig aan en zei: het zij maar spinnen, maak je niet zo druk.
Ik liep weer naar voren, ik hurkte neer bij mijn tasje, de dieren kropen omlaag en kropen in de tas.
Iedereen staarde me aan, ik staarde terug.
Ik zette de hoed op, en dacht, zet me maar gewoon ergens, het maakt me eigenlijk helemaal niet meer uit.
En met dat klonk er: Zwadderig. De tafel begon te juichen.
Ik liep naar de tafel toe en zag dat er nog een plaatsje was naast Thommas.
Ik ging zitten, de rest schoof meteen een klein stukje op, ze vreesden de dieren en mij toch een beetje.
Daarna begon Albus aan zijn jaarlijkse toespraak. Ik viel inslaap.
Ik schrok plotseling wakker doordat hij opeens heel hard riep, het zou me niets verbazen als het buiten te horen was.
"Het is tijd voor het feestmaal!"
Hij zwaaide met zijn staf en eten verscheen voor ons.
Nu had ik een pesthumeur, wat moest iemand doen om rust te krijgen.
Thommas merkte het en schoof iets opzij, een andere jongen had het niet gezien en begon te eten totdat hij iets zag bewegen, hij gilde. Iedereen keek wat er aan de hand was.
Aan onze tafel was iedereen aan het lachen op mij en het slachtoffer na.
Eentje kwam zelfs op mij af en feliciteerde me.
Ik bleef stil, Thommas vertelde dat ik een pesthumeur had en de dieren op mijn gevoelens reageren.
Iedereen ging achteruit, bang voor wat zou gaan gebeuren, eentje was dapper genoeg en vroeg me waarom ik pissig was.
"stomme toespraken, stomme preken en stomme ellenlange verhalen." prevelde ik.
Het waren er toch maar 2?" vroeg iemand voorzichtig.
Draco deed een stap naar voren.
"Ze had eeder ook al een speech gehad en we hadden een Sneep die verhalen aan het vertellen was."
Patty Park stond nu op en kwam heel snel op mij af.
"Laat Draco met rust, een bitch als jij moet niet ingaan met hem."
"Ik zou hem graag met rust laten, met liefde zelfs en scheld me toch niet telkens uit voor bitch, lelijke trut."
"Jij!" Gilde ze. "Ze trok haar toverstok, gereed om mij te vervloeken."
Mijn staf had ik al gereed achter mijn rug.
"Jij bent eigenlijk gelijk aan een eerste jaars, hoe durf je zo'n toon tegen mij aan te slaan! Je kent nog eens spreuken!"
"Hoe komt heg dan dat jij verlamt was in de trein en niet ik?"
Ze begon met een spreuk, ik had er genoeg van en zei snel, expelliarmes.
Haar stok schoot weg.
Plotseling stond Sneep achter me, een rilling liep over mijn rug.
"je wilt toch niet in een gevecht belanden op je eerste dag? Vroeg hij.
"maakt me niks uit, zij moet leren om haar mond te houden."
"Jammergenoeg gaat dat niet zo snel, en u hebt uw boeken al doorgenomen?"
"Natuurlijk, anders had ze haar stok nog."
" Je bent echt met als je moeder, ze was ook altijd zo onverschillig, maar beschermde de rest tegelijkertijd tijd.
Ik had er genoeg, ik heb genoeg over mijn moeder gehoord en ik ben moe.
""Oke, begrepen, wachtwoord, nu."
"Je hebt niks gegeten!" roept Sneep uit.
"Heb geen honger."
Ik liep op de klassenoudste af en keek hem aan, snel antwoordde hij.
Mijn dieren waren weer aan het slapen in mijn tas, een slangenkop stak er nog uit, ik pakte mijn tasje en verliet de grote zaal.
Ik liep naar de kerkers, ik zag overal om mij heen spinnen en spinnenwebben.
Sjees, wordt er niet schoongemaakt of zo? Dacht ik.
Ik stond even stil en dacht dat ik iets zag wegschieten, volgens mij een rat.
Snel liep ik door, dat beest dat wegschoot, wat het ook was, zorgde dat ik me niet op mijn gemak voelde.
Mijn spinnen waren uit mijn tas gekropen en liepen nu achter mij aan.
Ik liep honderde trappende, alles leek hetzelfde.
Waarom is deze school zo verdomd groot en heeft het zoveel trappen. Zei ik hardop.
Eindelijk was ik bij de ingang van de leerlingen kamer gekomen.
Snel liep ik naar binnen, het was er best gezellig ingericht naar mijn smaak. Het was teminste niet fel.
Ik liep naar de slaapzalen. Mijn blik ging over de lijsten, het duurde even voor ik mijn naam zag.
Snel liep ik naar mijn slaapzaal voordat de rest zou komen.
Ik schreef een brief floot mijn havik en uilen.
ik bond de brief aan hun poten en stuurde ze naar mijn vriendinnen toe.
Ik opende mijn computer en begon te schrijven.
Ik hoorde gestommel beneden dus bergte ik mijn computer weer op.
Ik kleedde me om en ging slapen.