~>8<~

De jongens keken me aan en ik voelde me angstig worden. Ze zouden denken dat ik gek was. ‘Rustig maar, je moet het vertellen wanneer je het zelf durft.’ Ik knikte dankbaar en kwam overeind. Bezorgd keek ik naar Andy, die zag er beter uit. ‘Ik voel me prima, mede dankzij jou. Dus zullen we wat in de stad gaan doen vandaag?’ Ik schudde geschrokken mijn hoofd. Ik wilde niet naar buiten, ik wilde niet naar de plek waar Ashar rond liep. Niet in mijn eentje en al helemaal niet samen met een mens. ‘Jullie gaan winkelen.’ Antwoordde Yu voor mij. ‘Ze gaat hier nog een tijdje blijven, dus ze heeft wat spullen nodig, denk je niet. Of wil je haar de hele tijd in de souvenirtjes van mijn exen en jouw kleding laten lopen?’ Andy lachte en pakte mijn hand. ‘Als Yu zegt dat ik moet shoppen, spreek ik hem niet tegen.’ Ik was echter niet zo vrolijk als hij. Ik wilde echt niet de deur uit. ‘Ik zet jullie wel even af. Ik moet namelijk ook nog wat doen.’ Andy knikte naar Yu en nam me mee naar een auto. Dat deed me even terugdeinzen. Mijn instinct had het even overgenomen. ‘Aiyana, kom op het is maar een auto. En zo vreselijk rijdt Yu ook weer niet.’ Ik zuchtte hij snapte me echt niet. Gespannen ging ik naast Andy zitten, maar die kneep me vriendelijk in mijn hand. Het kalmeerde me, hij kalmeerde me. Na een tijdje rijden draaide hij een raampje open, stak een soort stokje in zijn mond en stak hem aan. Ik keek nieuwsgierig naar hoe hij een hijs nam en hij merkte het. Ik voelde me betrapt, maar Andy zocht er niets achter. Hij was te blij dat hij niet ziek meer was. ´Sorry, roken is een slechte gewoonte van me, maar ik kan gewoon niet stoppen.´ Ik keek hem aan en hield mijn hoofd schuin. De jongen lachte en woelde door mijn zwarte haar. ‘Af en toe lijk je echt van een andere planeet te komen.’ Grinnikte hij. Ik keek weg. Hij had gelijk, ik kwam ook van een andere planeet voor hem. ‘Laat het maar, zelfs al kom je van een andere planeet, het maakt mij helemaal niet uit. Dan ben je gewoon de liefste alien die er bestaat.’ Ik keek hem dankbaar aan en hij sloeg een arm om me heen, terwijl hij met de andere hand verder rookte. Na een tijdje reden we de stad in. Al de mensen die er waren verbaasden me. Ik zou normaal gesproken bijna kwispelen van opwinding en diep in mijn hart deed ik dat ook. Yu lachte om mijn reactie en ook Andy begon te grinniken. Gelijk begon ik te blozen en voelde me beschaamt. Wat was ik stom om zo te reageren. Mijn enthousiasme was gestorven, toen de schaamte opkwam. Andy merkte het en prikte me in mijn zijde. Bijna maakte ik een hapbeweging, maar ik hield me net in. ‘Niet zo sip jij! Jij kunt er niets aan doen dat je niet vaak in zo’n grote stad komt.’ Ik zuchtte. ‘Ik ben nog nooit in een stad geweest…’ mompelde ik onverstaanbaar. ‘woonde je dan in een dorp?’ Vroeg Yu, blijkbaar was ik toch meer verstaanbaar geweest dan ik dacht. ‘Nee, ik woonde in het bos.’ Fluisterde ik voordat ik er erge in had. De wenkbrauwen van zowel Yu als Andy schoten omhoog en ik draaide me snel af. Ik wilde geen oogcontact maken. Dat had ik heel effectief afgeleerd in de roedel. Maak daar een fout en staar daarna naar iemand houd in: hard gebeten worden, tot bloedens toe. ‘Je woonde in een bos?’vroeg Yu. Ik knikte en kneep mijn ogen dicht. Ik verwachtte een klap maar die kreeg ik niet. ‘Hoe kwam je in het bos?’ Ik keek op. ‘Daar ben ik geboren… Daar leeft mijn familie.’ Antwoordde ik naïef. De jongens zeiden niets meer en Yu parkeerde de auto. ‘Ok, ik ben om 3 uur hier terug. Dus jullie hebben 3 uur om te shoppen geniet ervan.’ Andy knikte en klom de auto uit. Ik volgde hem en Yu reed weer weg. Ik was bang dat wat ik gezegd had, Andy veranderd had. Daarom bleef ik ook stilstaan. Andy glimlachte echter naar me. ‘Kom, ik ken een paar leuke winkels hier.’ Ik knikte en volgde de jongen. Een paar meisjes gilden toen hij langsliep en ik keek niet begrijpend naar ze. Andy lachte alleen en trok me een winkel in, terwijl flitsen me verblindde. ‘Zo die hebben ook weer foto’s.’ ik snapte hem niet, maar kon ook niets vragen, want hij trok me mee verder de winkel in. Ik verbaasde me hoeveel kleren er hingen. Even keek ik naar Andy, maar die was met een meisje aan het praten die daar heel erg blij mee was en toen begon ik het te begrijpen. Ik was niet de enige die geheimen had…