58. Brother talk.

De middag ging snel voorbij. Ik had een nieuw liedje geschreven waar al mijn gevoelens in waren verwerkt die ik voelde voor Maaike. Op dit moment zaten ik en Tom terug in de auto om naar huis te gaan. Onderweg stopten we nog bij een frituur om eten te hebben deze avond. Toen we thuis aankwamen en ik naar binnen stapte werd ik bijna omver gelopen door Viper en Gucci die vrolijk rond ons heen sprongen. Straks zou ik wel nog even met Gucci gaan wandelen. Viper was meer Tom zijn hond. Toen ik in de woonkamer aankwam gooide ik mijn handtas op de grond en wandelde verder naar de keuken en begon de tafel te zetten. Na een paar minuten riep ik naar Tom : “ Tafel staat klaar. We kunnen eten!” in nog geen 5 seconden zat Tom al aan tafel. Ik stond achter hem in de kast nog een glas te nemen. Ik knikte met mijn hoofd toen ik hem gretig zag opscheppen in zijn bord. Die kan ook alleen maar aan zijn maag denken, dacht ik. En Friedolien natuurlijk. Het deed goed om Tom met haar bezig te zien. Ik had zo het gevoel dat hij eindelijk niet meer ‘ de player’ uitging, maar het echt meende. Ondertussen zat ik ook al aan tafel en begon ook bij mij op te scheppen. “ Wel Tom.” Begon ik. Hij hief zijn hoofd op en keek me nieuwsgierig aan. “ Ik ben blij dat je het eigenlijk zo goed meent met Friedolien.” ging ik verder en ik gaf hem een glimlach. Ik zag dat er een trots glimlachje verscheen op Tom zijn gezicht. Hierdoor moes tik ook grijnzen. Mijn lieve broer toch. “ Bill, mag ik je nu ook iets zeggen waar ik al een paar weken mee rondloop?” vroeg hij. Ik keek hem nieuwsgierig aan. “ Wat?” vroeg ik. Hij roerde even met zijn vork door zijn bord en ik zag dat hij zijn woorden aan het afwegen was. “ Zeg het nu maar broer.” Spoorde ik hem aan. “ Wanneer ga je Maaike zeggen dat je haar graag ziet?” zei hij onverwacht. Het voelde alsof er 10 messen tegelijk door mijn buik boorde. Ik keek hem wat geschokt aan. “ Broertje, ik zie dat ook wel dat je verliefd op haar bent. En …” hij stopte met praten. Nieuwsgierig zoals ik ben zei ik : “ En wat?” Tom durfde me niet meer echt aankijken. “ Toe nu Tom, zeg het.” Smeekte ik bijna. Hij zuchtte even en keek me toen weer aan. “ Ik zie ook wel dat je soms ongelukkig loopt door het feit dat je niet weet of ze ook met je wilt of niet.” Toen hij dit had gezegd kreeg ik zo’n raar gevoel. een soort gevoel alsof ik verraden was. ik zweeg en durfde Tom eigenlijk niet meer echt aankijken. Ik legde mijn vork neer en liet mijn hoofd op mijn hand steunen en keek naar buiten. “ Dat liedje dat je daarnet uit het niets hebt geschreven, ik… Ik wist ook wel dat het over haar ging. Anders zou jij nooit niet echt zo’n emotionele liedjes schrijven.” Ik beet op mijn onderlip. hij kende me te goed. Aan de ene kant was ik blij daarmee, maar soms. Ik wilde niet dat iemand wist dat ik me soms verdrietig of depressief voelde vanwege haar. Ja ik zag haar graag, maar nu heb ik ook geleerd dat liefde pijn kan doen. “ Alles wat ik net heb gezegd is waar,hé broertje.” Zei hij en in mijn ooghoek zag ik dat hij nog steeds naar me zat te kijken. ik hief mijn hoofd vna mijn hand op en mompelde dat hij gelijk had. “ Zeg het haar dan.” Ging Tom er verder op in. “ Dat… dat wil ik nog niet.” Mompelde ik verder terwijl ik in mijn frietjes prikte. “ Waarom niet?” ging hij maar steeds weer door. “ Omdat ik het nog niet zeker ben.” Zei ik een beetje kortaf. “ Wat niet zeker?” kaatste Tom terug. Dit was zo typisch hem, blijven doorgaan. “ Zeker over mijn gevoelens en die van haar.” Biechtte ik op. “ Bill, jouw gevoelens? Je hebt deze middag ene liedje geschreven waaruit ik kan afleiden dat je zou willen sterven voor haar, en je bent niet zeker over jouw gevoelens? Ik zal het je even vertellen, je ziet haar doodgraag.” Terwijl Tom dit alles zei zat hij met zijn vork naar me te wijzen. Alsof ik band was om een oog kwijt te raken door die vork zette ik me wat achteruit op mijn stoel. “ Luister Bill, je weet dat ik je niet ga forceren om je te laten zeggen dat je haar graag ziet. Dat wil ik niet, dit moet uit jezelf komen.” ik schrok er eerlijk gezegd van dat Tom zo’n dingen zei. hij kon dus echt wel romantisch zijn en niet de macho die hij altijd voordoet voor ons. Ik zag dat Tom op een reactie ofzo wachtte en ik knikte maar. “ Wil je het haar ook niet zeggen dat ik… Je weet wel.” “ Ik zal haar niets zeggen, en Friedolien ook niet.” Zei Tom en hij glimlachte naar me. “ Dank je wel broer.” Zei ik opgelucht en ik at rustig verder.