*33

"Ik eh, ik denk dat ik moet gaan" mompelde ik en ik wou weglopen. Ik werd tegengehouden door Jake. "Jij blijft hier" zei Jacob "En wat nou als ik hier niet wil blijven?" vroeg ik boos. "Je hebt geen keuze" antwoordde hij boos. "Christine heeft wel een keuze" zei Embry en hij trok me tegen zich aan. "Ha, Christine en een keuze? Man ze luistert alleen maar naar jou. Jij hebt haar gewoon in je macht" riep Jacob boos. "Oh kom op! Doe gewoon normaal. In mijn macht, waar slaat dat op?" vroeg Embry boos. "Je kan verdomme alles bij haar flikken, je laat haar allereerst al een keuze maken tussen jou en die Cullen gast! Daarna flik je het om je lippen op die van een ander te planten, waardoor ze de hele vakantie zichzelf had opgesloten. En dan gaat ze eindelijk naar buiten en dan komt ze jou tegen en dan is het weer goed!" riep Jacob boos. Embry wou wat roepen maar ik hield hem tegen. "Beide kop dicht!" riep ik boos. "Het is toch mijn keuze wat ik doe?" zei ik terwijl ik me naar Jacob draaide. "Ja maar" begon hij. "Nee, niks ja maar! Het is gewoon zo. Deal with it" zei ik boos. "En wat als ik dat niet doe?" vroeg Jacob. "Dan heb ik me vergist in je. Ik dacht dat je mijn beste vriend was maar het tegendeel is bewezen" zei ik en ik trok Emrby mee. "Ja loop maar weg, maar onthoud dit: Er zal een dag komen dat Embry je weer laat vallen en dan hoef je niet bij mij aan te kloppen!" riep Jacob en hij liep weg. "Je laat me toch niet echt vallen he?" vroeg ik zacht. "Natuurlijk niet!" zei Embry verontwaardigd. "Beloof je het?" vroeg ik. "Ik beloof het" zei Embry en hij drukte zijn lippen op die van mij. Ik sloeg mijn armen om zijn nek en trok hem dichter tegen me aan. "Ik heb je gemist" fluisterde ik. "Ik jou ook" mompelde Embry. "Kom" zei ik en ik trok Embry mee. "Wat gaan we doen?" vroeg hij verbaasd. "We gaan films kijken, ik heb nog heel veel eten over" zei ik met een grijns. "En waarvan is het over dan? Wat heb je gedaan?" vroeg Embry verbaasd. "Oh niks, papa had het voor me gekocht" zei ik met een grijns. "Ah, ik houd van je vader" zei Embry met een grijns. "Pff, je houdt wel van hem maar niet van mij?" zei ik verontwaardigd. "Wees gerust, ik houd meer van jou dan dat ik van je vader houd" zei Embry met een grijns en hij drukte een kus op mijn voorhoofd. "Gelukkig maar" zei ik met een glimlach.