~>7<~

Ik schrok me dood en liet het glas water, dat ik vast had, bijna uit mijn handen vallen. Snel zette ik het op het nachtkastje en ging op het bed naast Andy zitten. De twee wolven, in mensgedaante, namen me in zich op en ik voelde me nerveus. ‘Wat doen jullie hier, hij had wel wakker kunnen worden!’ siste ik. Abel schudde verrast zijn hoofd. ‘Je klinkt als een hond, Aiyana. Kom op! Je bent toch niet bezorgd om een mens. Je zou hem moeten doden!’ Ik schudde mijn hoofd en hoorde dat hij wakker begon te worden. ‘Aiyana?’ fluisterde hij zwak. Ik draaide me om naar de jongen die me zwak aankeek. ‘Wie zijn dat?’ Ik schudde mijn hoofd. ‘Ga maar weer slapen, ik ken ze.’ Andy knikte, maar begon te hoesten. Ik hielp hem wat overeind en gaf hem een glas water. Die dronk het dankbaar op en glimlachte moeizaam. Hij ging weer liggen en ik legde het doekje weer op zijn voorhoofd. ‘Yu?’ vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd. ‘Die had een afspraak.’ Hij knikte begrijpend en sloot zijn ogen. Na een tijdje ademde hij weer rustig en hoorde ik geschrokken en afkeurende geluiden achter me. Ik draaide me om en zag hoe Abel me verbaasd aankeek en Kaïn in zijn neusbrug kneep. ‘Dit is niet normaal. Mensen zijn gevaarlijk Aiyana! Ben je alles wat je geleerd hebt vergeten!’ Ik rechtte mijn rug. ‘Zij doen me minder kwaad dan de roedel doet.’beet ik terug. Kaïn zuchtte. ‘Ik laat je hier niet achter, je komt met me mee. En wel nu.’ Ik deinsde terug. ‘Nee! Ik kan hem niet alleen laten! Hij is ziek! Bijna net zo erg als Nico was.’ Bij de naam Nico werden ze gelijk stil. Hij had gevochten met een andere wolf en zijn wonden waren gaan ontsteken. Hij werd zo ziek dat hij stierf. ‘Goed dan, maar als ze je ook maar iets doen, vermoord ik ze.’ Ik piepte geschrokken, maar Kaïn reageerde niet, hij vertrok met Abel en lieten me weer alleen met Andy. ‘Wie waren dat? En waar moet je mee naar toe?’ Ik keek geschrokken op. Andy was wakker. ‘I-ik... W-wie... W-wat...’ Ik wist niet wat ik moest zeggen en Andy kwam overeind. ‘Kalmeer, en vertel het me dan rustig.’ Ik schudde mijn hoofd. Ik kon het hem niet uitleggen. Hij zou het niet begrijpen. ‘Wat heb je gehoord?’kreeg ik er uiteindelijk uit. Andy lachte zachtjes. ‘ik werd wakker bij roedel, maar de rest van die zin heb ik niet gehoord, en vanaf daar tot het eind.’ Ik ging liggen en zuchtte. ‘Ze willen dat ik met hun mee naar huis ga, maar ik wil het niet. Ze denken dat jullie me pijn doen, maar dat is niet zo. De enige die mij nu pijn doen is mijn familie…’ Meer zei ik niet. ‘Rustig maar, je kunt blijven zolang je wilt. Al zul je dan wel mijn kamer moeten delen.’ Ik knikte begrijpend en was blij dat hij niet verder vroeg. Hij ging weer liggen en ik streek hem over zijn warme voorhoofd. Opgelucht merkte ik dat hij wat afgekoeld was. ‘Voel je je al beter?’ Andy knikte. ‘Ik ga nog even slapen, ga jij maar wat voor jezelf doen, je hoeft niet de hele tijd bij me te blijven hoor.’ Andy sloot zijn ogen weer, maar wat hij ook had gezegd ik bleef. In de roedel liet je niemand alleen en dat ging ik ook niet bij hem doen. Je moet zorgen voor elkaar. De rest van de dag, bleef ik bij hem liggen en voor hem zorgen. Hij protesteerde iedere keer, als hij wakker was, maar ik zag dat hij het wel fijn vond. Tegen de avond was hij al zo opgeknapt, dat hij zijn avondeten gewoon binnenhield. Daar was hij blij mee want hij haatte overgeven, vertelde hij me. Ik lachte erom en met z’n drieën gingen we beneden film kijken. Ik lag weer met mijn hoofd op Andy’s schoot en Yu zat aan de andere kant. Ik maakte voor het eerst kennis met popcorn, wat is dat lekker zeg. Verder merkte ik ook dat Andy, Yu had verteld over die middag. Het kon niet anders, want Yu keek de hele tijd naar me. Halverwege de film viel ik in slaap en het laatste dat ik merkte was dat ik opgetild werd en weggebracht.

‘Wie is ze toch?’ ‘ Ik heb geen idee, Yu. Ik weet alleen dat ze niet terug wil naar waar ze vandaan kwam.’ ‘Maar die gasten van gister, wie waren dat?’ ‘Yu, dat weet ik ook niet, en ik ga het haar ook niet vragen. Ze moet het ons maar vertellen wanneer ze wil.’ De deur ging open en de jongens kwamen binnen. Ze kwamen op bed zitten en ik zuchtte, terwijl ik overeind kwam. ‘Ik wil het wel vertellen, maar het gaat niet, ik kan het niet, en ik wil het niet. En ik ben bang voor wat jullie zullen doen als ik het wel vertel.’fluisterde ik en ik keek angstig naar beneden.