The Way Life Goes.

Ik keek neer gehaald hoe ze met haar vork in een bord pasta prikte, haar ogen starend in de verte. Ze leek in de war gebracht door iets en toen ze eindelijk een hap at, glimlachte ze.
“Zalm…” zei ze zacht. Ze leek niets op het meisje dat ik door telefoon gehoord had. Ze was zo rustig en ze sprong ook niet de hele tijd op en neer zoals ik haar voorgesteld had. Ze zat daar gewoon maar en staarde naar niets.
“Hou je daar niet van?”
Ze schudde snel haar hoofd en glimlachte,”ik hou van zalm, het is erg lekker…”
Ik voelde de vragen in me branden, ik kon het gewoon niet tegenhouden. “Houd Jackson van zalm?”
Ze fronste even maar grijnsde dan weer. “Hij is niet zo een vis eter, niet als ik in ieder geval…”
Het was als een sprankje hoop dat door me heen ging. Ze hadden iets niet gemeen, iets kompleet verschillend. “Dus,” zei ze en schoof haar bord een stukje van haar weg,”jij bent dus het vriendinnetje van Taylor?”
Had hij me zo genoemd of was het een voorgevoel? Ik wist niet wat te antwoorden, dus haalde ik mijn schouders maar op. “Hij praat zo vaak over je,je moet wel erg bijzonder zijn…”
Ik knikte, niet dat ik haar gelijk gaf maar gewoon om iets te doen. Ze grinnikte en streek haar krullen naar achter. “Misschien is er wel gewoon iets mis met hem…” lachte ik.
Ze schudde kordaat haar hoofd en zette weer een lachje op. “Taylor is heel erg op aarde, niet als anderen. Wist je dat dankzij hem ik Jackson leerde kennen?”
Ik schudde mijn hoofd. Eerlijk gezegd wist ik niets van Taylor’s leven weg van hier. Ik had zoveel mogelijk vermeden om de pijn op een minimum te houden.
“Ik ontmoette hem op de teen choice awards waar hij met de cast van Twilight was. Ik was zo nerveus dat ik niet eens langs de rode loper wilde lopen, helemaal in de war. Hij merkte me op, verscholen achter een van de bodyguards. Hij zorgde ervoor dat ik bij hem en de andere kon zitten en ik niet helemaal gek werd. Tijdens show stelde hij me een aantal vragen over mijn interesses en merkte dat ik heel veel van Jackson hield.”
“Zat hij dan niet bij jullie?”
Ze schudde haar hoofd,”hij zat bij zijn cast van the last airbender en ik zat bij Taylor en Robert!”
De namen die ze allemaal noemde leken helemaal niet vreemd voor haar, terwijl ze mijn gedachten deden vastlopen. “Hij stelde me aan hem voor op de meeste schandelijke manier die kon, begeleid door Kellan. Ik had moeten weten dat hij iets van plan zou zijn. Hij zie:’Jackson hier is je nieuwe vriendinnetje’ en duwde me in zijn armen. Ik dacht dat ik zou gaan huilen maar hield me sterk en stormde gewoon weg. Ik was woest maar toen hij zich kwam verontschuldigen en Jackson met zich mee nam…”
Ik zag haar ogen glanzen toen ze er aan terug dacht. “Het was als… bliksem die insloeg.”
Ik knikte, goed begrijpend waar ze het over had. “Als de aarde die…”,”stopt met draaien en enkel verder gaat om hem!” maakte ik haar zin af. Ze knikte, een klein glimlachje spelend om haar lippen. “Precies…”
Ik voelde mijn wangen rood weg trekken. “Ik ken het gevoel, geloof me en maak je geen zorgen. Ik zeg hem niets… hij heeft zelf al wel door, hij probeert het enkel nog te begrijpen.”
Mijn verrassing was groot en de vriendschap ook. Ik stond op, sloeg mijn armen om haar heen en grinnikte. “Dankje…”