Tara- Het feestje is over

Ik wachtte tot hij me nog zou gaan uit blaffen, maar het leek stil achter me te zijn. Waarschijnlijk was hij naar binnen gelopen. Mijn haar vloog telkens mee, bij iedere beweging die ik maakte. Opeens werd ik bruut stil gehouden en schrok ik me echt dood. Mijn koppigheid gaf niet toe en ik bleef strak voor me uit kijken.
“Laten we dan in elk geval als vrienden uit elkaar gaan,” fluisterde hij redelijk zachtjes bij mijn oor. Daarna gaf hij me een zetje zodat ik de lucht in vloog. Zo snel als hij kon verdween hij daarna, samen met zijn cake.
Even had ik me een blik over mijn schouder gegund toen er iemand naar buiten kwam, maar een grote teleurstelling nam me over toen ik zag dat het niet Matt was. Wat had ik ook anders verwacht? Het bleek Tyler te zijn. Hij kwam voor me staan, mijn schommel ging traag. Nauwelijks ging hij vooruit om het beter te zeggen. Ik had me laten uitbollen na het ene zetje van hem. "Tara, waar ben je toch met bezig?" Hij keek me even glimlachend aan. "Buitenlanders als vriendjes te nemen." Lang geleden waren ik en Tyler wat, nu was alles zo anders. Omdat ik geen glimlach liet vertonnen bij zijn "grapje" stopte hij met door ratelen. "Het ging vast en zeker niet zoals geplant hé? Dat gevoel ken ik wel." Ik stond op en keek hem aan. "Je kan iedereen krijgen die je wilt, doe dan ook niet alsof je echt weet wat ik zou voelen als ik hem probeerde te versieren. Hij is eerder wat voor Jessica. Ik val niet op zo'n sukkeltjes." Een grijns kwam over mijn lippen en samen ging ik met hem naar binnen. "Zeg je tegen Jess dat ik naar huis ben?" Redelijk lang gaf ik hem een onhandige knuffel en lachte om zijn laatste opmerking. Life goes on. Daarna verdween ik van het toneel.