{Narnia}When 2 enemies fall in love[Two hundred and twelve]

'Méén je dat nu echt?' zei Selena terug en staarde haar vader met open mond aan. 'Jake komt naar het bal? Besef je wel wat..' 'Ja, Jake komt.' zei hij schuldbewust. 'Sorry, meisje. Maar ik kon het niet maken om hem niet uit te nodigen. Zijn familie is heel erg belangrijk in Andalusia. Dus kon ik niet hen niet uitnodigen. Dat zou meer dan gewoon grof zijn. En ze waren gewoon fout over Glozelle, net als mij trouwens. En daarom vechtte hij tegen de Narniërs en jouw Peter. Dus hadden ze dezelfde fout als mij gemaakt en hebben ze die ook ingezien.. Dus alles goed.' 'Ho.' Ze keek hem wat kwaad aan. 'Jake heeft zòveel meer gedaan dan dat.' 'Zoals?' 'Maakt niet uit.' ze haalde haar schouders op. Ze wilde haar pap niet kwaad maken, allesinds nu niet. 'Je mag hem leuk vinden, best. Maar zolang ik hem een stomme idioot en viezerik mag vinden. En zeker geen of niet veel contact moet hem moet hebben.' 'Dat is jouw keuze.' hij haalde zijn schouders op, net zoals zij deed. 'Maar hij vindt je leuk.' 'Ik heb Peter, pap.' 'ik zeg het alleen maar, ik weet wel dat je Peter veel leuker vindt dan Jake.' 'Ik haat Jake.' Alleen al minder dan een seconde aan Jake's zoenpogingen denken, deed haar gruwelen. 'Zo, gaan we dan nu verder?' Selena knikte en begon terug op te schrijven wat haar pap dicteerde. Tot het na heel wat tijd en wat papier en inkt klaar was. Zuchtend legde ze de pen neer en strekte haar vingers, die deden wat pijn. 'Dankjewel.' zei Alan met een glimlach. 'Ik ben echt blij dat je geholpen hebt, Selena. Doe je jurk maar aan. Hup, hup.' Ze moest lachen: 'Oké, pap.' en liep de deur uit, waar ze Lucy en Gabrielle tegen het lijf liep. 'Selena!' kirde Lucy blij. 'Wil je me helpen met mijn haar?' en Gabrielle gretig meeknikte. 'Ik vind het echt leuk dat het bal is!' zei Lucy enthousiast wanneer Selena een kam door haar lichtbruine haar haalde. 'ik vind een bal altijd leuk! Het is er altijd zo gezellig!' 'Ben je dan al meer naar een bal geweest?' Gabrielle keek haar jaloers aan. 'ja.' zei ze blij.'Toen ik vijftien jaar in Narnia was toen ik, Susan, Edmund en Pete nog alleen koningen en koninginnen waren. Toen was het wel veel - en leuk!' 'Bofkont.' zei Gabrielle met een pruilende lip en Selena moest laachen. 'Arme Caspian.' zei Gabrielle opeens toen Selena Lucy's haar aan het vlechten was. 'Hoezo?' ze keek haar zusje vragend aan. 'Heb je gezien hoeveel jurken Susan bij heeft? Ze kan niet kiezen en dan zal hij dat wel moeten doen. En dàt zal pas lang duren.' Ze giechelde. 'Ach, Gabrielle, ik begrijp haar wel.' zei Selena en haalde haar schouders op. 'Ze wil er mooi uitzien.' 'Tja.' en zo gingen ze met zen drieën door, tot het echt wel tijd was.