8.2 An important mission

Ik stormde nog een laatste keer de trap af en pakte mijn tas van de bank. Daarna pakte ik nog snel mijn jas en trok de deur open.
'Doei!' schreeuwde ik door het huis heen, en ik stapte naar buiten de regen in. De deur klapte dicht en ik liep naar mijn auto. Ik gooide mijn tas op de bijrijders stoel en startte de auto. De weg naar school ging zoals altijd snel. Ik parkeerde mijn auto zomaar ergens en liep naar binnen. Dit was het dan, de laatste dag van die vreselijke weddenschap. Ook al hadden we hem officieel verloren, zo voelde het niet. In mijn ooghoeken zag ik Isabeau naar me grijnzend naar me kijken. Gelukkig zat dat kind niet bij biologie. Anders had ik gisteren helemaal niet meer overleefd. Ik ging naar mijn kluisje propte er wat spullen in en haalde er wat uit en liep toen weer naar de kantine. Aliance zat al in de hoek van de kantine aan onze tafel. Ik trok een wenkbrauw op ik had haar helemaal niet gezien net, en ook haar auto niet. Ik moest voortaan beter opletten. Ik liep naar haar toe en gooide mijn tas op een stoel. Ik ging naast haar zitten en keek weer even door de kantine.
'Hé.' mompelde ik.
'Hé.' antwoorde ze. Ze zuchtte, 'Volgens mij voert mevrouw Rich wat in haar schild.' zei ze geërgerd na een korte stilte. Ik keek even vanuit mijn oog hoeken naar Isabeau. Met dezelfde grijns als waarmee ze net naar mij keek, keek ze nu naar ons beide.
'Dat kind is ongelofelijk irritant.' siste ik geïrriteerd. Aliance knikte instemmend. We keken beiden meteen om toen Isabeau opstond. Iedereen in de kantine hield zijn adem in en gluurde nieuwsgierig naar de volgende stap die Isabeau zou zetten. Het was inmiddels alweer door de hele school rond gegaan dat Isabeau ons op één of andere manier onder de duim had. Het getik van haar hakken klonk door de kantine en een walm van haar parfum drong mijn neus binnen toen ze voor ons kwam staan.
'Getver.' mompelde ik terwijl ik onder mijn neus wreef. Zachtjes moest Aliance lachen en Isabeau keek me geïrriteerd aan.
'Commentaar Brady?' vroeg ze dreigend.
'Je zou inmiddels toch moeten weten dat ik eigenlijk áltijd commentaar heb.' siste ik. Aliance schaterde het uit en meteen keek Isabeau verstoord naar Aliance.
'Jullie zouden toch echt maar eens wat minder brutaal moeten worden.' siste ze naar Aliance.
'Of anders?' grinnikte Aliance die een traantje wegpinkte.
'Mijn briefje niet gekregen gister?' vroeg ze luchtig. Meteen waren ik en Aliance stil. Ik graaide in mijn tas opzoek naar het briefje. 'Wel dus.' grinnikte Isabeau vals, 'Doe trouwens geen moeite om het te vinden, ik moest het bewijs vernietigen.' grijnsde ze. Ik en Aliance keken elkaar fronsend aan. Ineens gooide Isabeau haar tas van haar schouder en de tas lande bij ons op tafel.
'Mijn huiswerk, ik wil het morgen gemaakt terug.' zei ze kortaf en ze liep weg. Met open mond staarde ik haar na.
'Dit gaat ze niet menen, toch?' zei Aliance. Ik knikte.
'Volgens mij meent ze het 100%.' mompelde ik. Ik zuchtte en keek in de tas. 'Wat? Dit is ongelofelijk veel?!' siste ik kwaad.
'Ben je het van plan te gaan maken?!' siste Aliance naar me. Ik haalde mijn schouders hopeloos op. 'Aliance we zitten vast!' begon ik, 'Je moet toegeven dat dat kind veel slimmer is als we dachten.' zei ik met een blik op Isabeau haar huiswerk. 'Het gaat trouwens nog eeuwen duren voordat Isabeau ons bij haar uitnodigt we haar dagboek kunnen lezen Aliance!' ging ik door, 'We. Zitten. Vast.' herhaalde ik mijn woorden. Ik was inmiddels woest geworden, het idee alleen al dat we gewoon moesten opgeven! Aliance maakte een geërgerd geluid.
'Wat zijn we lekker positief vandaag!' siste ze naar me en ze keek me geërgerd aan.
'Rustig jij, ik wil de weddenschap niet nog eens verliezen.' zei ik en met mijn handen maakte ik een sussend gebaar, 'Ik zie het allemaal nu gewoon niet zo positief in, oké?' verklaarde ik terwijl ik de kantine rond keek. De geërgerde blik werd waarschijnlijk niet als aanval op mij gezien, gelukkig maar!
'We hadden beter op dat verdomde briefje moeten letten, we hadden er meteen mee naar de directeur gemoeten!' gromde ze kwaad.
'Ja, en nu zijn we daar te laat mee. Ze had trouwens toch geen zware straf gekregen.' zei ik geïrriteerd, 'Haar pappie heeft vast voor toestemming gezorgd dat ze de schooldossiers in mocht, het enige waar ze straf voor zou krijgen is de bedreiging.' Het werd doodstil bij ons aan tafel. Bijna de hele kantine was nog stil. Ik hoorde de mensen alweer praten; "Heb je het al gehoord? Aliance en Paloma hebben gewoon opgegeven!" "Isabeau heeft ze totaal in haar macht!" Ik werd steeds chagrijniger bij het idee alleen al.
'Dat we door de weddenschap elkaar niet mogen slaan, betekend dat dat we haar ook niet mogen slaan?' vroeg Aliance grijnzend. Ik schudde lachend mijn hoofd.
'De weddenschap was officieel een week zonder vechten kunnen, remember?' Aliance fronste, 'Oh-ja.' mompelde ze. Ik dacht na, we konden dit niet zo laten gebeuren. En toen begon ik te grijnzen.
'Wat nou als we onze missie 'Destroy The Barbie' nou wat versnellen?' fluisterde ik bang dat iemand het zou horen. Aliance trok haar wenkbrauwen op.
'Hoe wil je dat gaan doen?' fluisterde ze terug.
'Inbreken in school, en opzoek naar haar dossier.' fluisterde ik, ik wist zeker dat de pretlichtjes in mijn ogen stonden. Ook bij Aliance kwamen pretlichtjes en ze begon te grijnzen.
'Ik wist wel dat je een soort van brein moest hebben ergens in dat hoofd!' fluisterde Aliance trots. Ik grinnikte kort. 'Waarneer?' vroeg Aliance. Ik dacht na, 'Als we toch nog de hele dag aardig tegen elkaar moeten doen, dan vanavond maar.' fluisterde ik. Aliance knikte en ik stak mijn hand uit.
'Deal?' zei ik. Aliance begon te lachen, 'Deal.' zei ze en ze omsloot mijn hand met de hare.