#45.

“Ik veronderstel dat u dit bent?” Hij toonde me een blad papier, waarop een foto van me afgebeeld stond. Ik knikte. “Goed, wilt u mij dan even volgen?” Ik aarzelde even, maar sprong gauw recht toen ik zijn uniform wat beter bekeken had. De naam en het logo van de vliegtuigmaatschappij stond erop geborduurd. “Waar gaan we naartoe?” vroeg ik terwijl ik hem volgde. Hij liep verschillende gangen in en opende uiteindelijk een deur nadat hij een code had ingevoerd. Die deur was, volgens het bordje, alleen maar bestemd was voor personeel. Ik zuchtte toen ik alweer een heel gangenstelsel voor me zag. “Ik heb de opdracht gekregen van meneer Kaulitz om je te zoeken en om je daarna naar een ruimte achterin te brengen.” Na een tiental minuten vertraagde de man zijn pas. Ik had de hele weg met de koffers afgelegd en was buiten adem. Ik had het gevoel alsof ik de hele luchthaven doorlopen had. “Hier is het,” zei de man toen hij stil bleef staan voor een witte deur, “laat die koffers hier maar staan.” Hij liep de gang uit, sloeg links af en verdween zo dus uit mijn zicht. Ik had geen idee of ik hoorde te kloppen of niet, maar deed het toch, uit voorzorgen. Een onbekende stem antwoordde. Het begon eindelijk tot me door te dringen dat ik op het punt stond om mijn Bill terug te zien. Ik wist niet waarom, maar ik voelde me bijna net zo zenuwachtig als die ene keer dat ik hem een ontbijt wou brengen in het hotel. Het positieve was dat hij me waarschijnlijk niet zou afschepen deze keer.
Ik opende de deur en zag dat ik in een of andere ruimte terechtgekomen was waar de werknemers een korte pauze konden nemen. Ik zag enkele mensen wat drinken en eten. Anderen waren aan het kletsen of wisselden van kleren. Uiteindelijk zag ik hen zitten. Ze zaten aan de overkant van de kamer. Ik bleef verstijfd stilstaan terwijl mijn mondhoeken zich omhoog krulden. Mijn ogen werden al waterig. Na een aantal seconden merkte Tom mij op. Hij likte met zijn lip langs zijn piercing en grijnsde toen breed. Met zijn elleboog gaf hij zijn broer, die naast hem zat, een stoot. Bill keek op, zoekend naar de reden waarom Tom hem aanstootte. Zijn ogen vonden de mijne.