57. In your shadow I can shine.

Met een vragend blik keek ik de jongens aan. “ Ja Bill, Maaike is toch een beetje een hooligan denk ik.” Grimde Tom. “ Lach niet met haar!” zei ik met een hoge stem. Ik zag Gustav grijnzen, hij had er weer plezier in dat we wat aan het discussiëren waren. “ Ik ben zeker dat die Aliya het had gezocht.” Ging ik verder in de verdediging. “ Maar je weet toch ook dat Maaike geen katje is om zonder handschoenen aan te pakken? Zeker als het over jou gaat heb ik al gehoord.” Zei Tom en hij glimlachte vals. “ Tom!” riep ik bijna. Ik besloot maar om verder geen aandacht aan hem te besteden en schudde mijn hoofd. “ Je had inspiratie?” zei Georg plots. Gelukkig, nu kon ik van onderwerp veranderen. Ik knikte hevig en nam mijn balpen terug in mijn handen en begon de strofen die ik deze morgen al in mijn hoofd had op te schrijven.

I hate my life, I can't sit still for one more single day. I've been here waitin' for something to live and die for. Let's run and hide. Out of touch, out of time. Just get lost without a sign. As long as you stand by my side. In your shadow I can shine.
De woorden vloeiden gewoon uit mijn balpen. Ik kon nu zo goed, al mijn gevoelens opschrijven. Ik hoopte aan de ene kant dat het niet te veel zou opvallen dat het over haar zou gaan. Ik kon mij anders wel al enkele reacties van de jongens voorstellen. Terwijl Tom, Gustav en Georg rustig wat zaten op hun instrumenten te tokkelen, bleef ik maar schrijven en denken.

You see my soul. I'm a nightmare. Out of control, I'm crashin'. Into the dark, into the room. Into the world of our cocoon. You are the sun and I'm the moon.
En terug herhaalde ik het refrein terug. Dit liedje had niet veel woorden nodig. Zolang ik me er maar goed bij voelde en mijn gevoelens voor haar er maar wat in kon verwerken.

Don't let go. Oh, oh no. Don't you know? In your shadow I can shine.
ik schreef het liedje in minder dan 20 minuten gewoon helemaal af. Ik wilde er niets aan veranderen, want het was echt zo’n beetje hoe ik me nu voelde. Het waren mijn gevoelens nu, er mocht gewoon niets aan veranderen! Ik legde mijn balpen neer en Tom hief zijn hoofd op. “ Is hij al af?” vroeg hij verbaasd. Ik knikte zonder verder iets te zeggen. “ En?” vroeg hij. Gustav en Georg zaten geïnteresseerd te kijken naar me. “ Wel,ja. Zal ik het zingen? Ik heb al ene melodie enzo.”mompelde ik. “ Ja, doe maar.” Zei Georg voor Tom nog iets kon zeggen. Ik warmde even mijn stem op en begon dan te zingen. Ik leefde me helemaal in, en telkens als ik me ogen sloot om te zingen, zag ik Maaike voor me. Het gaf me nog meer kracht en maakte me nog zelfzekerder.

Toen ik gedaan had met zingen viel er een stilte. Ik wist niet goed wat ik ervan moest denken. “ Is het slecht?” vroeg ik onzeker. “ Slecht?” zei Tom en hij zweeg weer. “ Het is gewoon…” verer ging hij niet. “ Super mooi.” Vulde Gustav hem aan. Tom knikte langzaam toen Gustav dit had gezegd. Het voelde goed om te weten dat ze het mooi vonden. “ Kom, laten we er muziek voor zoeken.” Zei Georg en ze gingen aan de slag. Ik voelde me opgelucht. De jongen vonden het een mooi liedje en ik had mijn gevoelens kunnen opschrijven.