~>4<~

Andy keek uit het raam en ik deed hetzelfde. Op de een of andere manier presteerde ik het om heimwee te krijgen. En ik was nog geen dag van huis. De laatste keer dat ik bij mensen sliep was dat heel anders. Toen bleef ik een hele week, en ik had nergens last van. ‘Zullen we gaan ontbijten. Hoe lekker warm dit bed ook is?’ vroeg Andy me en hij grijnsde. Ik knikte emotieloos en kroop uit bed. Ik droeg een oude gescheurde jeans en shirt. In de spiegel zag ik hoe Andy me in zich op nam. Hij leek wat te willen vragen, maar hij twijfelde. Ik wachtte niet tot hij zijn mond open zou doen, ik liep gewoon de deur uit. In de gang rook het heel erg lekker. Wat het was, wist ik niet, maar ik besloot mijn neus te volgen. Het leidde me naar de woonkamer waar Yu met een mok koffie slaperig aan tafel zat. Toen hij mij zag, fleurde hij meteen wat op. ‘Goedemorgen!’ Ik knikte, al vond ik het persoonlijk geen geweldige ochtend. Ik voelde me vreselijk. Verscheurt door heimwee en verdriet, maar de angst overheerste. ‘Blijf daar niet zo staan, ga zitten! Ik bijt niet.’ Ik keek de zwartharige jongen aan en ging uiteindelijk tegenover hem zitten. Hij schoof me een bord voor met een vierkant ding erop. Het rook zoals in de gang en ik nam vol vertrouwen een hap. Het smaakte heerlijk. ‘Nog nooit wafels gegeten zie ik?’ Ik keek op naar Yu en hield mijn hoofd schuin. Yu lachte alleen en hoofdschuddend veegde hij mijn gezicht schoon, dat onder de poedersuiker zat. Ik bloosde en keek weer naar mijn bord. Door zijn opmerking voelde ik me vreselijk ongemakkelijk, maar ook zijn aanraking hielp niet veel. Proberende netter te eten, at ik verder. Toen ik mijn bord leeg had kwam ook Andy naar beneden. Zijn haar was nat en hij droeg een losse broek. Hij ging naast me zitten en gaapte. ‘Douchen helpt niet zie ik.’ Constateerde Yu. Andy schudde zijn hoofd en kreunde. ‘Hoe moe kun je worden van zingen in een band?’ Yu lachte. ‘Ik heb geen idee ik heb alleen maar gitaar gespeeld. Als je een antwoord wil, moet je Strify opbellen.’ Ik luisterde in stilte, ik had immers geen idee waar ze het over hadden. Andy stond hoofdschuddend op en pakte een glas water voor zichzelf. Mijn ogen volgden hem. Ik had ook dorst, maar durfde niks te zeggen. Mijn blik zei blijkbaar genoeg, want Andy vulde nog een glas en zette het voor me neer. Ik keek er even naar en zette het toen aan mijn lippen. Wat was ik blij dat ik al eerder een tijdje bij mensen had geleefd. De vloeistof gleed door mijn keel en ik zuchtte, toen ik het op had. Het smaakte beter dan het water dat ik gewend was. ‘Wil je nog wat eten?’ vroeg Yu me. Ik schudde mijn hoofd. In de roedel at ik altijd als laatste, dat waren dus de restjes en heel weinig. Dat krijg je ervan als je moeder de laagste van het laagste is. Hoofdschuddend duwde Yu nog een wafel mijn richting uit. ‘Opeten, je bent echt veel te mager.’ Ik hield mijn hoofd schuin, maar begon toen toch maar te eten. De puppy rende op me af. Haar zwarte vachtje deed me denken aan mijn eigen vacht. Yxa kwam ook op me af. Ondanks haar bezorgdheid de dag ervoor was ze die ochtend chagrijnig. Ze wilde me nog steeds niet in haar pups buurt. Dat was overduidelijk. De puppy sprong tegen me op, zich van geen kwaad bewust, en glimlachend tilde ik haar op schoot. Yxa gromde, maar de pup blafte blij. Daardoor ontspande haar moeder zich ook en ging in haar mand liggen. De puppy leunde met haar voorpootjes tegen mijn borst en likte aan mijn wang. Ik lachte en aaide haar. ‘Ik ga me even omkleden.’mompelde Andy en hij liep naar boven. Ik keek hem na, bezorgt over hem. ‘Maar je maar niet druk, hij is wat moe meer is het niet.’ Ik knikte naar Yu, maar nog steeds voelde ik me niet gerustgesteld over Andy. De pup in mijn armen piepte ook. ‘Baasje,’ piepte ze. Ze woelde in mijn armen en ik liet haar snel los. Ze rende gelijk achter Andy aan en sprong tegen hem op. Andy lachte en aaide haar. Daarna liep hij naar boven. De pup bleef zitten, haar oren plat, en ze jankte. ‘Als je nog wat wil, pak het gerust.’ Zei Yu en hij stond op. ‘Ik moet de honden even uitlaten.’ Ik knikte en keek ze na. Daarna bleef ik op de stoel zitten. Het water liep boven. Ik kon het op de tegels horen spatten. Ook had ik het gevoel dat ik bekeken werd. Langzaam keek ik om en keek gelijk in de angstaanjagende ogen van Ashar.