~>3<~

‘Nee, ik wil niet terug Kaïn, ik ben zo bang.’ Kaïn streek me over mijn wang. ‘Lieverd… Je moet hier weg. Je bent een wolf, je kunt niet tussen de mensen blijven.’ ‘Dat kan ze wel.’ Beiden keken we geschrokken op naar Yxa, die in mensengedaante in de deuropening stond. ‘Ik doe het toch ook, dan kan zij het ook.’ Een klein meisje kwam ook binnen en knuffelde me. Opeens besefte ik dat zij ook wolven waren, en dat ze gewoon deden alsof. ‘Mijn baasjes zullen je helpen. Je moet ze gewoon vertellen dat je niet weg kan. Ze zullen je beschermen… Dat deden ze ook bij mij.’ Ik schudde wanhopig mijn hoofd. ‘Jij bent hier als een hond, als hun huisdier. Ik ben hier als mens. Ze zullen me echt hier niet laten logeren.’ Yxa wilde me tegenspreken, maar ineens hoorde we voetstappen. Kaïn veranderde in zijn wolfgedaante en schoot onder het bed. Yxa en haar pup beleven bij me, wel in wolfgedaante, maar ze bleven. ‘Aiyana?’ Ik keek op naar de deur die open ging. Andy kwam binnen. Hij droeg geen shirt en ik liet nieuwsgierig mijn ogen over zijn lichaam gaan. Daarna keek ik gelijk weg. Hij zou het verkeerd begrijpen… Ik wist het zeker. ‘Ik dacht dat ik stemmen hoorde…’ verklaarde Andy zichzelf. Ik bloosde en streek over de kop van de pup in mijn armen. ‘Ow, je was met de pup aan het praten.’ Lachte de zwartharige jongen en hij klom naast me op bed. Hij streek ook over haar kopje en glimlachte naar me. Ik voelde me zo stom. Mensen praten nooit tegen dieren, dat dacht ik tenminste toen, later zouden ze het tegendeel nog bewijzen. Ik bloosde diep rood en Andy lachte. ‘Kon je niet slapen?’ vroeg hij en hij beet aarzelend op zijn lip. Ik schudde mijn hoofd. ‘Ze maakte me wakker, maar dat was niet zo’n groot probleem.’ De jongen knikte en streek over mijn wang. ‘Ga dan maar weer slapen. Na geknikt te hebben zakte ik onder de dekens. Ik sloot mijn ogen maar kon de slaap echter niet vatten. Na eindeloos woelen, voor mijn gevoel dan, werden de dekens opgetild en klom er iemand bij. Ik keek geschrokken op, recht in de kalme blauwe ogen van de jongen waarvan ik dacht dat hij weg was gegaan. Hij trok me in zijn warme armen en drukte mijn hoofd tegen zijn borst. Zijn ademhaling was rustig, liet me alles vergeten en al snel trok hij me mee in een droomloze slaap.

Toen ik de volgende ochtend wakker werd, schrok ik me dood. Ik was vergeten dat ik naast Andy in slaap was gevallen. De jongen sliep echter rustig door en na een tijdje ging ik ook weer liggen. Nieuwsgierig liet ik mijn vinger over zijn wang glijden. Zo dicht bij een mens was ik nog nooit geweest. Voorzichtig raakte ik zijn zwarte haar aan. Het voelde zacht aan, niet de ruige wolvenvacht die ik gewend was. Het leek meer op puppydons. Zacht streek ik over zijn onderlip en voelde aan het ringentje dat er doorheen stak. Ineens gingen zijn ogen open. Geschrokken trok ik mijn hand weg en ging achteruit. Andy grinnikte en streek me over mijn haar. ‘Het is nog vroeg. Waarom ben je al wakker?’ Ik keek hem aan. En keek toen naar buiten. Het was nog donker. Blozend keek ik naar beneden. ‘H-het s-spijt m-me.’stotterde ik. Andy schudde zijn hoofd en trok me weer tegen zijn lichaam aan. De dekens wikkelde hij beschermend en warm om ons heen. Daarna haalde hij zijn armen uit de rol en kriebelde door mijn haar. Kaïn en Abel deden dat ook wel eens en al snel had hij het plekje gevonden waardoor ik niets anders kon dan genieten. Ik ontspande me maar de slaap kon ik niet vatten. Andy viel echter wel weer in slaap na een tijdje en legde zijn hoofd net boven me. Hij voelde heerlijk warm aan en ik voelde me ongemakkelijk worden. Een stemmetje in mijn hoofd schreeuwde dat ik weg moest gaan. Mijn lichaam bleef echter rustig liggen. Hij interesseerde me teveel. En hij leek zo onschuldig, als hij sliep. Hij kon niet zo zijn als de verhalen die ik had gehoord. Ik kon gewoon niet geloven dat hij op wolven zou jagen. ‘Sorry… Ik ben nogal vermoeid…’ fluisterde Andy, toen hij al snel weer wakker werd. Ik glimlachte naar hem en merkte dat het licht was geworden. Een eenzaam gehuil klonk in de bossen. Het was Kaïn… Hij miste me…