Carlisle's verleden

POV Elise

Zenuwachtig wachtte ik tot wanneer de rest terug zou komen.
Ik was Marie-eve juist een beetje aan het proberen te laten praten toen ze binnen kwamen.
"Waar bleven jullie?" vroeg ik boos en in paniek "hoe bedoel je? we zijn gaan jagen: we hebben dat op een briefje geschreven zodat je het wist." antwoord Esmee.
"Ik zag er geen liggen..." ik draaide me naar Carlisle "Er was iemand in mijn kamer" met een ruk draaide iedereen zich om "Wat zeg je?"
"Er was een vrouw in mijn kamer, ze heeft me een 'visioen' gegeven waarin zij met Seth's hulp Marie-eve ontvoerd." ik bleef Carlisle in de ogen kijken.
"Haar naam was Sua-jane... ken je haar?" bij het horen van haar naam gingen Carlisle's ogen wijd open, maar zijn mond bleef dicht.
"Je moet het zeggen Carlisle, ze kent je, ze kent ons allemaal! dit is gevaarlijk..."

POV Carlisle

ik wist dat het niet anders kon, ik kon het niet meer voor mezelf houden, dus begon ik mijn verhaal te vertellen.
Er is een deel van mijn verleden waarvan ik mezelf beloofde om het geheim te houden... toen ik nog geen vampier was, had ik ook een zus. Ik durfde nooit over haar te praten omdat ik me voor haar schaamde:

1620 Londen:
"Lady Lucia waar gaat gij naar toe?" Lucia lachte naar me en liet haar koets vertrekken.
Ze mocht niet zonder toestemming van vader af het domein.
Snel sprong ik op mijn paard en volgde mijn oudere zus koets.
Na 15 minuten waren we in het dorp.
We stopte voor een middelmatig groot huis.
Lucia stapte uit en omhelsde een vreemde man.
Hij was knap: had een spierwitte huid, pekzwarte haren en... rode ogen!
Hij was een vampier!
Woest sprong ik van mijn paard en stoofde op de twee af.
"Lady Lucia Miranda Cullen!" riep ik boos.
Geschokt draaide ze zich om "Waarom zijt gij mij naar hier gevolgd?"
vroeg ze bang.
"Omdat Vader u volstrikt verboden had alleen weg te gaan zonder zijn toestemming."
"Ik ben oud en wijs genoeg" antwoordde ze boos "Ik heb geen bescherming nodig van een kind!"
"U moet nu naar huis voor vader ontdekt dat u weg bent" zei ik streng.
"Lady Lucia" begon de vampier "gaat u maar, we zien elkaar nog wel" en hij gaf haar een kus op de mond. "Ik hou van je, Charles".
Ze stapte terug de koets in. Ik bond mijn paard naast de kar vast en volgde haar.
"Hoe kunt gij Vader zo beledigen? je kúst zijn grootste vijand! en dat terwijl gij volgende maand gaat trouwen... Wat dunkt gij dat het volk gaat zeggen? dat gij een hoer zijt!"
Lucia kreeg tranen in haar ogen.
"Hoe durft gij?! ik hou van Charles en ik haat die Franse generaal van een slak! Hij is dik, gemeen en wilt enkel het geld! Mag ik niet zelf kiezen aan wie ik mij bindt? en niet alleen omwille van een trouwschat..."
ik lachte sarcastisch "verliefd op een bloedzuiger? Hij hunkert enkel naar je bloed!"
"Dat is niet waar! Usted sólo quiere proteger a su padre, no eres nada sin él!"
"Hoe durft gij spaans te spreken? en je weet dat ik wel zonder vader kan!"
"Ik spreek Spaans om te bewijzen dat twee verschillende wél samen kunnen zijn! kijk maat naar vader en moeder, hij is engels, zij was spaans"
"Moeder is dood! ze kwam er niet ongestraft vanaf door weg te lopen en met de foute trouwen. Vader wil niet dat met jou het hetzelfde overkomt."Eso no es justo!"
"In zijn ogen is het wel eerlijk"
"No creo! Usted no quiere que me pasa algo"
ze had gelijk: ik wou niets dat haar iets overkwam... toen moeder stierf heb ik het altijd op mij genomen om haar te beschermen...

Een maand later liep ze weg, na 15jaar was ze uit mijn gedachte verdwenen en leefde ik verder.
en nog eens vijf jaar later werd ik vampier...

Londen 1640
Wanneer het brandende gevoel uit mijn lichaam was weg gessijpeld durfde ik weer recht te staan.
Ik verliet mijn schuilplaats.
"hermano por lo que fue hace mucho tiempo, ¿no te parece?"
die woorden... ik moest lang nadenken voor ik het begreep: Spaans!
ik draaide me snel om en staarde in twee paar rode ogen "wie zijt gij?" ik verschoot van mijn stem, hij was zo anders...
"tuurlijk je herkent me niet meer: maar zoals ik al zei: het is lang geleden dat we elkaar zagen... hé, broertje?"
voor mij stond een vrouw van in de twintig jaar: ze had pekzwarte haren, een spierwitte huid en rode ogen. in die rode ogen lag een diep verstopt verdriet. "Ik weet niet wie gij zijt" antwoordde ik, weer die stem.
"Sua-jane is de naam"

POV Bella
"en wat gebeurde daarna?" vroeg Renesmee helemaal gefascineerd door het verhaal.
"De eerst dagen bleven we samen, maar toen ze wou gaan jagen ging ik niet mee, ik wou geen mensen vermoorden. We werden heel goed bevriend, misschien iets té... Toen ontdekte ik eindelijk wie ze echt was, mijn zus! Hoe kon ze? het was een schande... ze loog tegen mij! ze had verzwegen dat ze de laatste 15 jaar over me waakte, zonder mij te laten weten dat ze nog leefde!
maar dat was nog niet het ergste...
ze had soort van een gave, meer een vloek..."
"een vloek?" onderbrak Renesmee hem met grote ogen.
"ja, ze... wil alles wat 'speciaal' is. ze heeft een grote 'verzameling'. in die verzameling zitten dingen zoals: vampieren met speciale gaven, halfvampieren, een ECHTE weerwolf (geen gedaante veranderaar, maar eentje die aan de maan gebonden is), en nog veel meer! niet alleen levende dingen maar ook kruiden die je nu niet meer kan vinden, vel van dieren die uitgestorven zijn,..."
"dat kun je wel een vloek noemen... maar enkel voor anderen: voor haar maakt dat toch niet veel verschil? en ze heeft toch ook nog een andere gave?"
"jawel, veel mensen of vampiers gaan naar haar toe voor hulp, ze hebben dan bijvoordbeeld en kruiden nodig die een dode terug levend maakt, en de kans is groot dat zei die heeft... ze kan de drang niet weerstaan om te 'verzamelen', maar ze vind het even leuk om anderen te laten doen wat zij wil (in ruil voor haar hulp).
de meeste brengen het er niet levend vanaf:
ze vraagt meestal iets voor in haar verzameling, iets onmoglijk om te berijken...
en wat betreft die andere gave: dat was iets dat ze ooit in ruil heeft gekregen voor hulp"
"en nu wil ze Marie-eve hebben?" vroeg Elise bang
"Daar lijkt het op"
"maar waarom?"
"Misschien heeft Seth heel hard haar hulp nodig, en is haar ruil Marie-eve?" antwoordde Jasper.
"Dat lijkt logisch"