55. Angsten.

Ik had het berichtje gevonden. Ik opende het en liet mijn ogen over de letters glijden. Een gevoel van angst bekroop me terug. Ik had dan wel maar gewoon gezonden naar hem dat ik hem graag zag. Toch was ik bang. “ Wat doe je ?” vroeg Friedolien toen ze rechtop in haar bed ging zitten. “ Ik ben aan het kijken, hoe ik vannacht zeker 7 spellingsovertredingen heb gemaakt in mijn bericht.” Zei ik. Het was ook zo. ik had getypt : ‘ Bill, ik zie je graag.’ En had wel een paar foutjes in die zin. Friedolien glimlachte omwille van mijn grap, maar in mijn hoofd was ik als een razende aan het denken wat ik nu naar Bill kon sms’en zodat hij niet zou denken dat ik verliefd was op hem. Vliegensvlug openden mijn vingers een nieuw berichtje. ‘Hey Bill, ik hoop dat ik je gisteren nacht niet heb wakker gemaakt. We gingen uit en ik was een beetje (veel) dronken. Het vorige sms’je wijst op onze vriendschap. Ik wilde dit even laten weten, zodat je geen verkeerde dingen zou denken. (; X’ Mijn vingers vlogen over mijn toetsen en ik drukte snel op verzenden. Straks had hij het berichtje al gelezen. Wat zou hij dan wel niet denken van me. Ik beet op mijn onderlip. ik was een angsthaas, waarom durfde ik het hem gewoon niet zeggen? Ik schudde mijn hoofd en legde mijn gsm terug op het nachtkastje. “ Ik ga douchen.” Zei Friedolien. “ Oké, maar Frie, zou je eerst me een aspirientje willen geven?” smeekte ik. “ Natuurlijk wil ik dat.” Zei ze lief en ze sprong uit haar bed naar de badkamer en 5 minuten kwam ze terug met een glas water en een aspirientje.

Bill pov. :

Ik werd wakker van mijn gsm die lag te vibreren op mijn nachtkastje. Wie kon dat nu zijn? ik rekte mij nog even uit en graaide toen naar mijn gsm. Met mijn ogen half open keek ik op het schermpje. Meteen werd ik wakkerder toen ik de naam zag van wie de berichtjes kwamen. Ik had er 2 gehad. Één was van deze nacht, en één da tik net had gekregen. Ik opende eerst het berichtje van deze nacht. Ik fronste mijn wenkbrauwen toen ik het voor de eerste keer las. Maaike typte nooit met spelingfouten maar nu… Ik herlas het berichtje nog eens en plots drong het tot me door wat ze gezonden had. Er verscheen een glimlach op mijn gezicht en ik wou meteen terug zenden dat ik haar ook graag zag, maar was te nieuwsgierig naar het andere berichtje. Dus voor ik terug zond, opende ik eerst die. Ik ging recht in mijn bed zitten. Ik had het gevoel dat ik de wereld aankon. Als het echt zo was, was ik de gelukkigste jongen ter wereld. als het echt zo was, zou ik haar morgen gaan opwachten op het vliegveld en haar in mijn armen nemen en kussen. Ik opende ondertussen het volgende berichtje en meteen zonk de moed me terug in de schoenen. Ik herlas zeker vier keer datzelfde berichtje. Het wijst op onze vriendschap. De glimlach verdween van mijn gezicht en maakte plaats voor een teleurgestelde blik. Er kwam een krop in mijn keel. Ik probeerde hem weg te slikken, maar het ging niet. Het deed pijn. Ik kon me nu zo levendig voorstellen, wat sommige fans doormaakten, die verliefd zijn op één van ons. Het gevoel is verschrikkelijk! Iemand willen hebben, maar het is niet wederzijds. Ik wilde echt mijn leven met haar delen, alles met haar delen. Ik kreeg tranen in mijn ogen, maar probeerde ze tegen te houden. Wat moest ik nu terug zenden? Ik drukte op de knop ‘antwoorden’ op mijn gsm en begon gewoon te typen wat in me opkwam. ‘ Hey Maaike, bedankt voor je sms’jes. Ik zou zeggen : ik zie je ook graag. (; En nee hoor, ik denk echt geen verkeerde dingen hiermee. Ik vind dat het moet kunnen, vriendschap tussen een jongen en een meisje. En het moet zeker kunnen dat we dan soms tegen elkaar zeggen dat we elkaar graag zien! X’ Dat laatste had ik erbij gezet, omdat het me eigenlijk wel nog een goed gevoel gaf als ze tegen me zei dat ze me graag zag. Ook al wist ik dat het niets zou worden tussen ons. Ik was terug rustiger geworden. Deze middag hadden we repetitie met de band en ik had zo’n vermoeden dat ik dan een nieuwe song zou schrijven. Ik had inspiratie en ik moest even mijn gevoelens kwijt.