Joker, when will I see you again? 16

'Sebastian?' Breng ik nog een keer verbaasd uit en wrijf wild in mijn ogen.Als ik weer op kijk staat hij er nog altijd.Ik kijk langs hem en zie dat ik in het centrum ben.De straat waar ik zonet nog doorheen rende.'Waarom heb je me daar weggehaald?' Vraag ik boos en begin terug te lopen naar de plek waar de circustent stond.Sebastian loopt plots naast me en ik geef hem een kwade blik.Echter negeert Sebastian me en lopen we in stilte naar het circus.Terug daar zie ik dat de ballen opgeruimd zijn, of was dat ook maar mijn verbeelding?Mijn benen brengen me naar de ingang van het circus.'Hallo daar!' Ik kijk om en zie een jongen mijn kant oplopen.'Eh, hallo'. Breng ik uit en zet een scheve glimlach op.'Jullie zijn te vroeg, we beginnen morgen pas'. Grijnst hij naar mij.'Ow, maar eh'. Begin ik en kijk met een blos weg.Zou ik het hem moeten zeggen?'Zit hier ook een persoon genaamd Joker?' Hoor ik dan Sebastian's stem.'Sebastian?!' Breng ik uit en draai me naar hem om.'Eh, ja.Volg mij maar'. Zegt de jongen.We volgen hem door de plaatsen en we komen verschillende circusmensen tegen.Allemaal waren ze apart.Tijdens het lopen stelde de jongen zich voor als Dagger, hij gooide met scherpe voorwerpen in het circus.Best een logische naam dan, of niet?We lopen een grote tent in en er staan een man met rood oranje-achtig haar en een vrouw met zwarte krullen.'Joker, Beast, er is iemand die hier voor is, Joker'. De twee mensen draaien zich om en kijken Sebastian en mij aan.Mijn hart stopt even met kloppen als ik de man zie.Dat was hem.Het was hem echt.'Wie zijn jullie?' Vraagt zijn stem.Ja, hij was het echt!'Sebastian en ik ben Lae Yavi'. Zeg ik en kan gewoon merken dat ik breed glimlach.Met een gebaar stuurt hij Dagger en, blijkbaar, Beast weg zodat Sebastian, hij en ik alleen bleven.Ik kijk Sebastian even aan en hij knikt ook wat Joker verbaasd laat kijken.Zodra wij tweeën alleen zijn stap ik een beetje naar voren toe.'Joker, herken je me nog?' Vraag ik als hij me neutraal aan kijkt.Joker loopt dichter naar me toe en buigt voor over om me goed in de ogen aan te kijken.Ik zie hem fronsen, maar ook iets van een kwade blik.'Nee'. Is enkel zijn antwoord.Ik voel mijn hart breken.'Waarom niet?' Fluister ik en kijk naar de grond terwijl tranen opwellen.'Waarom niet?' Herhaal ik en sla mijn handen voor mijn ogen en huil.Ik hoor gegrinnik, voetstappen en voel zijn handen op mijn schouders.Langzaam kijk ik op met betraande ogen en zie het grijnzende gezicht van Joker.'Nú herken ik je wel'. Grijnst hij naar me.Mijn mondhoeken trillen en werken zich omhoog in een lach.Joker trekt me naar zich toe en omhelst me waarvoor hij voorover moet buigen.'Je bent nog steeds flauw'. Zeg ik met wat haperingen erdoor.'En jij trapt er nog steeds in'. Mijn voeten verlaten de grond wanner Joker recht gaat staan en me stevig vast houdt om mijn middel.

Ik had Joker gevonden, het was me gelukt.Maar hoe kon ik nu altijd bij hem zijn?Hij hoorde nu waarschijnlijk hier thuis, kon ik hem hier weghalen, of zou ik me hier moeten toe voegen?