~52

Na een tijdje wordt Jamie´s ademhaling rustiger en valt hij in slaap. Ik kan me echter niet ontspannen. De injectiespuit brandt in mijn zak en ik kan er echt niet langer tegen. Stilletjes kom ik overeind en druk een kus op Jamie´s voorhoofd. Hij smakt een paar keer en draait zich dan om. Ik kijk nog even naar hem en loop dan de kamer uit. ‘Hey, Yu! We zijn Saw aan het kijken. Kijk je mee?’ Ik rol kort met mijn ogen en schudt mijn hoofd. ‘Andere keer misschien. Kira was niet lekker vanochtend, dus ik ga weer naar haar toe.’ De jongens knikken begrijpend en Ilias kijkt me vol vertrouwen aan. Ik knik kort naar hem. ‘Wel snel terugkomen, hè!’ Roepen Shin en Romeo uit. Ik grijns. ‘Tuurlijk, wat denken jullie slecht over me. Ik ga jullie heus niet laten vallen, omdat ik nu ineens vampier ben.’ Romeo loopt op me af en omhelst me kort. ‘Gaan jij!’ Ik lach en loop de deur uit. Omdat ik zo gefocust ben op Kira en de spuit met vloeistof in mijn zak, merk ik de mensen om me heen niet eens op. Gelukkig niet. Ik ben me pas weer bewust van mijn omgeving, als ik voor de kamer sta waar ik Kira heb achtergelaten. Stilletjes sluip ik naar binnen. Mijn liefje ligt te slapen, haar lichaam helemaal ontspannen. Stilletjes ga ik op het bed zitten en pak de spuit uit mijn zak. Ik kijk er even naar en leg hem dan op het nachtkastje. Het laatste wat ik wil, is haar hiertoe dwingen. Rustig laat ik me naast haar vallen en strijk haar haren uit haar gezicht. Langzaam, zwak en vermoeit, opent ze haar ijsblauwe ogen en ik voel me bijna verplicht om een kus op haar lippen te drukken. ‘Hoe ging het jagen?’ vraagt het meisje zwakjes. Ik wil wat zeggen, maar ineens stormt Aurora binnen. ‘Hij was geweldig! Je had hem moeten zien. Hij wond dat meisje om zijn vinger alsof het niets was. Zelf ik kan nog wat van hem leren.’ Ik kijk naar Aurora en glimlach als een boer met kiespijn. Ik wilde helemaal niet dat ze dat wist. Kira glimlacht echter waterig en sluit haar ogen kort. ‘Voel je je al beter?’ fluister ik zacht, bezorgt, en ik strijk over haar voorhoofd. Ze knikt, maar de manier waarop ze kijkt verraad dat ze liegt. Ik zucht. ‘En nu niet liegen, wat scheelt er?’ Kira zucht ook. ‘Lusteloos, hoofdpijn, misselijk en eigenlijk gewoon pijn in mijn hele lichaam.’ Ik knik en in een reflex leg ik mijn hand op haar voorhoofd. Ze gloeit voor mijn gevoel een beetje. ‘Kan een vampier koorts hebben?’ vraag ik zacht. Aurora kijkt me aan alsof ik gek ben. Ze loopt ook op Kira af en ook zij legt haar hand even op Kira’s voorhoofd. ‘Dat verbeeld je je maar. Haar lichaam smeekt gewoon om bloed.’ Kira sluit haar ogen weer en zucht. Aurora rolt met haar ogen en loopt daarna de deur uit. Ik blijf zitten en laat mijn vingers over haar wang trippelen. Kira lacht erom en hapt een keer naar mijn vinger. Daar moet ik weer om lachen en ik kus haar teder, als reactie. Na een tijdje komt Aurora weer binnen met een kom bloed. Ze geeft het aan me en gebaart naar Kira. Ik snap het al en til mijn liefje met een arm wat overeind daarna zet ik de kom aan haar lippen. Tot mijn verbazing stribbelt ze niet eens tegen en dan besef ik iets wat me de rillingen bezorgt. Ze is te zwak om nog tegen te stribbelen. Als de kom leeg is leg ik haar weer neer en sluit ze haar ogen. Zorg dat ze die injectie krijgt. Ik kijk naar Ismael die blijkbaar even was komen kijken. Samen met Aurora lopen ze weer weg en laten me alleen met Kira. Ze lijkt te slapen en ik gris de injectie van het nachtkastje. Ik kijk er even naar en bestudeer hem. Na alles afgewogen te hebben, neem ik een besluit. Ik moet het nu wel inspuiten, ze slaapt toch. Voorzichtig leg ik de naald op haar huid, maar net als ik het in wil spuiten schieten haar ogen weer wijd open.