~~Never Fall in Sleep When Your Idol Stands Next To You~~{2}

begin bij uitkomst 1~ en ga dan naar 2~~ en dán pas naar 3~~

1~
1~
1~

uitkomst 1~
“Ik breng je wel even.” Zei hij en ik keek hem verbaasd aan. “Voor het geval dat je weer bijna valt.” Zei hij. Ik wou er tegenin gaan maar de jongen stond er blijkbaar op, want hij duwde me voorzichtig richting keuken. Ik liep toen maar uit mezelf en hij stopte met duwen. “Je hoeft echt niet mee hoor..” zei ik en de jongen keek me schaapachtig aan. “Ik zeg al niks meer!” zei ik snel en ik hield mijn handen afwerend voor mijn gezicht. De jongen lachte en we liepen samen naar de keuken. Ik deed de deuren van de keuken open en liet ons binnen. De koks keken me verbaasd aan. “Ik wacht buiten wel..” zei de jongen en hij liep weer weg. Ik draaide me om en wou nog wat zeggen, maar hij was al weg.

uitkomst 2~~
En we worden onderbroken omdat er binnenkort een nieuwe personage in voor gaat komen die ik nu ff voor jullie ga voorstellen . Goed hea?


Naam: Jessica
Bijnaam: Jess
Leeftijd: 16 jaar
School: Middelbaar
Werk: Meehelpen in het hotel van Elizabeth d’r ouders
Land: Nederland
Stijl: emo
Ouders: alleen vader, moeder is dood
Zussen, Broertjes: 1 broertje, Jeremy 8 jaar
Huisdieren: 1 kat, Pablo
Muziek: Japans(dus Gazette, Dir en Grey enz.), TH, CB, Emocore, Hardcore(Post Hardcore geen BoemBoem gedoe) en Slipknot.


uitkomst 3~~~
dit is het vervolg op uitkomst 1~:

En nu de rest van het verhaal:

Ik draaide me om en wou nog wat zeggen, maar hij was al weg. Juist… normaal.. Ik draaide me weer om en liep naar de hoofdkok(chef toch?). “Kan ik zelf wat pakken Peter?” vroeg ik hem en Peter draaide zich om. Hij keek me even aan en glimlachte. “Ik ben blij dat je wat eten neemt. Pak maar wat je wilt.” Zei hij. Ik knikte en liep naar de koelkast. Ik haalde er wat te eten uit. Toen ik weer wegliep bedankte ik de Kokken en sloot ik de deur achter me. De jongen stond tegen de muur aan geleund en ik liep naar hem toe. “Ook wat?” vroeg ik en hij schudde zijn hoofd. “Nee dank je, ik heb net al gegeten met de anderen.” Zei hij. “Ja de rest van de band is er ook.” Vervolgde hij met een glimlach toen ik hem verbaasd aankeek. Ik grinnikte en knikte. Ik nam voorzichtig een hap van het eten dat ik gepakt had en was blij dat alles gewoon binnen bleef. Toen ging er een mobiel af. De jongen schrok zich te pletter en ik lachte. “Sorry..” mompelde hij. “Geeft niks joh.” Zei ik glimlachend. Ik nam nog wat te eten terwijl de jongen opnam. Hij sprak heel snel in het Duits en toen sprak hij opeens Japans.. Wat o wat klopt daar niet aan. Ik grinnikte en keek hem verbaasd aan. Het zag er wel grappig uit en het hoorde ook dom. Toen hing hij weer op en stopte hij zijn mobiel weer weg. Toen keek hij me weer aan en zag hij me lachen. “Wat is er zo grappig?” vroeg hij verbaasd. “Je… je praatte Duits en Japans door mekaar!” zei ik lachend. De jongen grinnikte. “Ja sorry hoor.. maar diegene die ik aan de lijn had verstond alleen Japans en soms wat Duitse woorden. En soms wist ik het woord niet in het Japans!” verdedigde hij zichzelf. Ik lachte nog een keer en de jongen schudde zijn hoofd.