Hoofdstuk 3

Perkie POV.
Het was etenstijd en iedereen zat in de grote zaal. Er hing een kille sfeer. Iedereen was er op de hoogte van dat Voldemort was terug gekeerd. Je keek naar Harry en maakte je zorgen. De dood van z'n peetvader had hem niet veel goeds gedaan. De zomervakantie naderde ook snel en Harry zou terug moeten naar de duffelingen maar zou die dat wel aankunnen? Je zuchtte en richtte je weer op je bord. "Is er iets Albus?" Je keek naar Minevra en knikte. "Ja, ik maak me zorgen op Harry." Je zag hoe haar blik over de griffoendor tafel ging en bij Harry bleef hangen die onverstoord verder at. Net toen je zag dat Minevra haar mond wou openen om iets te zeggen kwam er een patronus op je af. Haastig stond je op en liep je naar het kamertje achter de Grote zaal. Je merkte dat je werd gevold door Severus en Minevra. Je ging naar binnen en hoorde harde voetstappen. "Dat kan niet proffesor! Dat is onmogelijk hij is dood!" Je keek verbijsterd naar de honden patronus. "Nee Severus dit is de patronus van Sirius Zwarts!" Je draaide je abrupt om en zag Minevra staan in de deuropening die Harry vast hield. "Het spijt me Albus, ik kon hem niet tegen houden." Je keek in z'n ogen die groot stonden van verbazing.

Harry POV.
Je voelde het dit was de patronus van Sirius. Toen je het zag was je meteen naar dat kamertje gerend. Anderling zag het en probeerde je tegen te houden maar lukte haar niet. Nu stond je in de deur opening en keek naar Perkamentus die zich abrupt naar je toe keerde en je even aankeek. Hij draaide zich weer om en richtte zich op de patronus. De patronus begon te spreken maar je kon de woorden niet identificeren. Het was de stem van Sirius! Hij leefde! Toen je weer besef kreeg hoorde je de laatste woorden, "Albus ik vraag je stuur hulp! Ik deed dit met alle energie die ik had!", en toen verdween de patronus. Je wist niet waarom je het deed maar je rende naar de plek waar de patronus net had gestaan waarschijnlijk omdat het een deel van Sirius is en je hem zoveel mist. Je bleef daar staan zonder iets te doen en voelde een hand op je schouder. Je draaide je om en keek in de blauwe ogen van Perkamentus. "Moet ik Lupos op de hoogte brengen?" "Nee, Severus nee doe dat nog maar niet we weten zelf nog bijna niks." Je zag hem knikken en het kamertje verlaten. De hand van Perkamentus ruste nog steeds op je schouder. Je voelde hem zachtjes knijpen en toen gleed z'n hand van je schouder af. "Wat ga je doen Albus?" "Romeo op de hoogte brengen hij moet iedereen die iets met de orde en het ministerie te maken hebben laten zoeken naar Sirius! Als hij nog leeft bevind die zich daar." Een golf van opluchting ging door je heen. Ze zouden zoeken en er was een kans dat die nog leefde. Perkamentus liet je nog in de kamer zitten tot het eten voorbij was zodat je ongestoord terug kon gaan. Tot in de leerlingenkamer dan daar zouden de blikken weer op jou gericht zijn maar toch liep je terug. Bij de dikke dame zuchtte je nog even maar zei toen het wachtwoord en liep naar binnen. Het verbaasde je hoe weinig mensen opkeken. Je zocht naar Ron en Hermelien. Ze waren druk in gesprek en je was er bijna zeker van dat het over jou ging en toen je dichterbij kwam werd dat vermoede bevestigd. "...dus ik hoop dat we gelijk hebben." "Wat gelijk?" Hermelien draaide zich vliegensvlug om en omhelsde je. "O Harry! Zeg me alsjeblieft me dat het de patronus van Sirius was en dat die nog leeft!" Je zuchtte. "Perkamentus laat ze zoeken op het ministerie." "Dan zal pa ook wel zoeken denk ik." 'Je knikte. "Hij zei dat iedereen die wat met de orde en het ministerie te maken had moest zoeken." Je zag Ron een stukje perkament pakken en doopte z'n veer in de inkt. "Ik ga ma meteen schrij..." "Nee! Perkamentus wou Remus ook niet waarschuwen! Alleen de mensen die wat kunnen betekenen in z'n zoektocht." Ron zuchtte en liet z'n veer vallen. "Ow..." Hermelien vond dat het wel een goed idee was om huiswerk te maken dus dat deden jullie en na een uur of 2 besloten jullie te gaan slapen. Je had geen idee of je in slaap kon vallen en je dacht aan Sirius, als die daar ergens was.