*...TH...* My life in this horrible house! ^14^

Tom pov.
‘Oké, helemaal. Zou ik ook doen.’ Denk ik als ik naar een gesloten deur kijk. Ik weet echt niet wat er aan de hand met hem is. Waarom loopt hij nu ineens weg. Ik pak mijn telefoon uit mijn broekzak en schrijf een sms’je naar Bill: ‘Zeg, waarom liep je ineens weg? Probeer ik je te helpen, is het weer niet goed. xTom.’ Ik lees hem een keer door en druk dan op verzenden. Niet veel later krijg ik een sms’je van hem terug. ‘Ik ging naar Esther. Ik vind het heel lief van je dat je me wilt helpen, maar ik wil mijn problemen zelf op kunnen lossen en tot nu toe gaat dat me best goed af. Maak je nu maar geen zorgen om mij. Ik red me wel. xBill.’ Krijg ik van hem terug. Oké, af en toe is Bill echt niet te begrijpen. Nou ja, als hij nu maar weet wat hij wilt. Dan ben ik blij. Nu ik me toch verveel, zoek ik dat nummer van dat lekkerding van gister maar eens op. Ze was zeker niet lelijk. Mooi, lang blond haar, lichtblauwe ogen, kort spijkerrokje, naveltruitje. Geweldig zag ze eruit.
Ik druk op het groene hoorntje en wacht totdat hij wordt opgenomen. “He, met Christina.” Hoor ik haar zeggen.
“Hé lekkerding. Heb je zin om naar mij toe te komen?” vraag ik met een verleidelijke stem.
“Hm, is goed. Ik zie je zo dan wel.”
“Oké, tot zo dan.” Zeg ik en hang op. Dit gaat een geweldige middag worden.