Hoofdstuk 54

Lachend kwamen we bij de dansschool aan. 'Weet je het zéker?' ik keek hem onzeker aan maar hij glimlachte: 'Ik weet wat je denkt. Dat het niets voor mij is maar ik probeer het. En wat heb ik anders te doen?' 'Oké dan.' ik glimlachte. 'Dan gaan we ervoor.' en stapte binnen. 'Ik kleed me even om.. wil je even wachten?' ik keek hem aarzelend aan. Hij knikte en leunde tegen de muur. 'Is goed, doe maar.' Snel ging ik de kleedkamers in en voelde me raar. Kon ik mijn aandacht er wel bijhouden? Als ik al naar hem keek, dan.. werd ik ongeveer gek van verliefdheid. Maar ik was dicht bij hem, en prettig genoeg was dat net hetgene dat ik wilde. Ik was zo onherroepelijk verliefd op hem. Ik deed mijn dansbroek en topje aan en mijn haar in een losse staart. Hij zat nog altijd tegen de muur met een relaxte uitdrukking op zijn gezicht. 'Hoi.' zei ik toen ik hem zo zag. 'Hoi.' hij lachte geamuseerd en volgde me naar de danszaal. Wat zenuwachtig zette ik muziek op en liep terug naar hem. 'Oké, ik -eu.' Hij begreep me direct en duwde me naar zich toe. Ik legde mijn handen om zijn nek, hij zijn handen om mijn middel. Wacht, té laag. Snel legde ik zijn handen wat hoger en hij kon een grijns niet verbergen. 'Voor, achter, voor, achter.' zei ik met het ritme mee en de bewegingen die zijn voeten moesten maken. Het was stuntelig, maar lang niet slecht. Op een onverwacht moment draaide hij me onder zijn arm door en onze handen verstrengelden zich in elkaar. Onze gezichten waren zo dicht bij elkaar. 'En nu wat wilder?' hij keek me aan. 'Tuurlijk.' ik lachte en zette iets anders op en draaide een rondje. 'Laat maar zien.' Hij liep naar achteren en kwam neer op zijn knieën om zo voort te schuiven. 'Aw.' zei hij spottend. 'Pijnlijk.' Ik rolde mijn ogen : 'Kom op, zeg!' hij gniffelde even en wilde een rondje draaien, met zijn benen gekruisd. Alleen viel hij op de grond, dat wel. Ik kon niet bijkomen van het lachen: 'Heel mooi, hoor.' Hij haalde zijn schouders op en kwam bij me staan. 'Maar ik wed dat ik wel sterk genoeg ben om jou te dragen. Net zoals ze in die Step Up film doen.' Hij keek me aan, en wiebelde met zijn wenkbrauwen. 'Tuurlijk.' zei ik sarcastisch. 'En jij bent een professioneel danser die er veel op geoefend heeft? Ik denk het niet.' 'We kunnen proberen.' zei hij enthousiast. 'Ik sta niet verantwoordelijk voor de ongevallen.' 'Deal.' Hij lachte zijn adembenemende glimlach. 'Doe dan.' En hij stond klaar, met zijn handen boven zijn hoofd. 'Oké dan.' ik nam een hele aanloop en sprong dan, hopend dat hij me zou kunnen pakken. En dat deed hij ook, voor even toch. Daarna vielen we met een luide plof op de grond. Hij op zijn rug, ik op mijn buik op zijn buik. 'Auw.' hij kneep zijn ogen toe.' Pijnlijk.' 'Zei ik toch.' ik keek hem aan en dan opende hij zijn ogen terug. 'Grapje, joh! Je bent zo licht als een veertje!' En samen begonnen we te lachen. 'Lauryn, dit is een dansruimte om te dansen en niet om te flirten!'


Krijg ik een kudoooo? -puppyoogjes- Dankje