Tara / Matt - Freak

Zijn mond viel open en zijn ogen stonden groot. Ik zei het toch! Hij vond me vast echt gek. “Ik denk niet dat je een freak bent. Als dat wel zo was, was ik dat namelijk ook. Jij spookt al m’n hele leven in mijn dromen.” Hij grinnikte, de reden waarom was me redelijk onbekend. Mijn oren stonden nog op hun plaats, en ik had hem het horen zeggen, maar dan nog verkeerde ik niet meer hier. “Ik heb ontzettend vaak gefantaseerd over hoe het zou zijn als ik je eindelijk zou ontmoeten. Over het hoe-verder. Ook omdat mijn oma, net als de jouwe, zei dat jij mijn andere helft zou zijn. Maar zo voelt het nu helemaal niet, het voelt totaal anders dan ik me had voorgesteld.” Ik besefte te laat dat ik haar met deze woorden gekwetst kon hebben, zij had nog niet gezegd wat zij van mij dacht. Gegeneerd wendde ik mijn hoofd af, maar ik weigerde me nog een keer te verontschuldigen. Twee keer op één dag was meer dan genoeg. Bovendien was ik nu in elk geval duidelijk.