*...TH...* My life in this horrible house! ^9^

De volgende ochtend zit ik samen met Tom aan de ontbijttafel. “Zo, vertel eens wat over dat meisje. Hoe heette ze ook alweer?”
“Esther.” Antwoord ik. Nu ineens weet ik niet meer of ik nog wel durf af te spreken met haar. Ik vind haar knap, interessant en lief. Maar is het wel wederzijds. Stel je voor dat zij mij helemaal niets vind. Dan sta ik toch mooi voor paal bij haar.
“Nou, vertel eens wat over haar.” Dringt Tom aan.
Ik zucht zachtjes en begin dan te vertellen. Over hoe we hebben staan praten bij de wc’s. Dat was gisteren hadden afgesproken en we wat zijn gaan eten. Dat is waarschijnlijk zaterdag weer met haar zou afspreken.
“En nu durf jij niet meer naar haar toe te gaan, zoals altijd bij een meisje.” Zegt Tom lachend.
Ik geef hem een vernietigende blik. “Zo grappig vind ik het anders niet.”
“Jij, broertje lief, jij moet niet zoveel nadenken en gewoon doen. Zaterdag heb je met haar afgesproken, hè?” Ik knik. “Mooi, en jij gaat daar gewoon naar toe. Als ze jou niets vind, merk je dat vanzelf wel aan haar houding. Desnoods vraag je het gewoon indirect aan haar wat ze van je vindt.”
Ik kijk hem onzeker aan. Ik kan er echt niet tegen dat hij zo zelfvertrouwd erin is. “Denk je dat dat echt helpt?”
“Ja, Bill. Je moet wat meer zelfvertrouwen krijgen. Gewoon daarheen gaan en dan zie je wel weer. Je moet niet te ver vooruit denken.” Zegt Tom en klopt op mijn schouder. Ik glimlach naar hem. Ja, zaterdag gaat geweldig worden.