~51

Yu pov
‘We willen nog een ding bespreken, over Kira.’Mijn stilstaande hart lijkt een sprongetje te maken. ‘Wat?’ Vraag ik een beetje angstig. ‘We willen haar weer aan het bloed krijgen, maar daar hebben we jou voor nodig.’ Aarzelend kijk ik naar de grond. Ik denk aan hoe breekbaar ze er nu uit ziet. Ik verbaas me er nog steeds over, hoe snel dat is gegaan. Haar lichaam moest al op zijn geweest voor ze al die dagen op is gebleven voor mij. Een zucht verlaat mijn lippen. Wat heb ik haar toch aan gedaan? Ik kijk op naar de jongens. ‘Wat moet ik doen?’ Ismael geeft me de spuit die hij net gevuld heeft. ‘Zorg dat je dit inspuit als ze slaapt. Als we dat elke nacht doen, moet het weer een gezonde eetlust opwekken.’ Ik knik begrijpend en neem de spuit aan. Verder stel ik geen vragen. Ik vertrouw hem blind. Langzaam kijk ik om me heen en besef waar we zijn. We zijn in de buurt van mijn huis. Hoe zou het met de jongens zijn, en met Jamie? En hoe zou ik op hun reageren? Damn nooit gedacht dat ik zo onzeker van mezelf kan worden. ‘Zullen we Shin en Romeo een bezoekje brengen?’ Ik kijk naar Ilias die het voorstelde en grijns. ‘Las je mijn gedachtes of zo, man!’ Ilias lacht en wenkt me. ‘Kom op!’ Dat laat ik me geen twee keer zeggen en ik schiet achter Ilias aan. Ik geniet. Rennen op deze snelheid is echt heerlijk. Het is bijna jammer dat we er zo snel zijn. Later moet ik eens door het bos gaan rennen of iets. Rustig ga ik naast Ilias in de lift staan. ‘Het voelt goed om thuis te zijn.’ Mompel ik zodra ik het knopje van de juiste verdieping op zie lichten. ‘Dat snap ik wel.’antwoord Ilias en we lopen naar de juiste deur. Daar vis ik mijn sleutel uit mijn zak. De tv staat aan en het ruikt naar de enige verslaving in dit huis: popcorn. Ik grinnik in mezelf bij de gedachte wat voor lol we allemaal gehad hebben met dat spul. Kalm draai ik de sleutel om en loop naar binnen. Ilias volgt me en gelijk is het stil. ‘Papa!’wordt er na een korte stilte gegild. Huilend klampt Jamie zich vast aan mijn been. Wat is het toch een schatje! Ik zak door mijn benen en leg mijn armen om zijn schouders. Ik ben te bang om hem te knuffelen. Kira’s gebroken polsen liggen nog vers in mijn geheugen. ‘Stil maar, liefje.’ Ik ben blij dat ik net gegeten heb anders had ik Jamie niet veilig kunnen knuffelen. ‘Yu!’ Romeo kijkt me verrast aan. Ik lach erom. ‘Dude, je kijkt alsof je een spook ziet!’ lach ik naar hem. ‘Ow, nee, ehm,’ Ik lach nog harder om mijn beste vriend en schudt mijn hoofd. ‘Je ziet er gewoon anders uit en dan tel ik niet mee dat je shirt onder het bloed zit.’ Verbaast kijk ik naar beneden en zie de bloedvlekken. ‘Ow… Ik zal me maar gaan omkleden.’ Romeo lacht en omhelst me broederlijk. Ik omhels hem niet terug en uiteindelijk laat hij me los. Hij kijkt me onderzoekend aan, maar ik doe niets. Ik glimlach aarzelend naar hem en loop dan naar mijn kamer. ‘Niet op letten, Romeo. Hij is nerveus. Hij kent zijn kracht nog niet en heeft Kira’s arm ook al gebroken, niet expres natuurlijk.’ Ik wil niet verder luisteren. Ik doe de deur dicht en draai hem op slot. Daarna plof ik op mijn bed en laat de geluiden om me heen mijn oren vullen. Ik zucht diep. ‘Nou Yu, tevreden?’ fluister ik tegen mezelf. Er wordt, na een tijdje, zacht op de deur geklopt. Rustig sukkel ik naar de deur en haal hem van het slot. Jamie komt binnen en sluit zijn armen weer om mijn benen. Ik kijk even naar het kleine jongentje en hij kijkt terug. Voorzichtig til ik hem op en leg hem op bed. Daarna sluit ik de deur en ga naast hem liggen. Mijn zoontje gaat dicht tegen me aanliggen. Zijn vingers beginnen met mijn haar te spelen en ik glimlach. Ja, ik ben tevreden.