51. Spanning.

Die seconden dat het stil was leken uren te duren. Ik was aan het doodgaan vanbinnen. Ik zuchtte eens diep en zag in mijn ooghoeken Aliya zelfzeker voor zich uitkijken. Het zou zeker Aliya zijn die zou winnen ik wist het zeker. Ik werd uit mijn gedachten gesleurd toen er nog eens herhaald werd :” De eerste prijs gaat naar …” Zeg het gewoon dacht ik nijdig. “ Maaike Van Eeghem.” Ik zag hoe Aliya’s gezicht lijkbleek werd. ik keek stom voor me. Ik? Dat kon niet. Ik sloeg mijn hand voor mijn mond en voelde een traan over mijn wang lopen. Ik had gewonnen! Na maanden repeteren. Ik had Aliya verslaan! ik bibberde helemaal. Aliya wandelde nijdig naar het podium en ging op de tweede plaats staan. Langzaam liep ik achter haar. Ik kon het niet geloven. Nog een andere traan liep over mijn andere wang. Toch glimlachte ik breed. Dit kon niet! Ik moest meteen aan Bill denken. Zijn kettinkje had echt geluk gebracht! Ik zou hem nooit meer afdoen. Ik ging op de eerste plaats gaan staan en toen werden de vlaggen van ons land boven ons op gerezen. Een vrouw kwam af met de medailles en bloemen. Eerst was Friedolien aan de beurt, toen Aliya en toen ik. Met tranen in mijn ogen nam ik mijn medaille vast. Ondertussen weerklonk het Duitse volkslied door de zaal. Ik kreeg er kippenvel van.

Bill pov.:

Ze riepen Maaike haar naam af en ik sprong recht uit mijn zetel. “ Ja!” riep ik voor heel het huis. Tom stond ondertussen ook recht. Ik stond als ene bezetene rond te springen en te roepen. Ze had gewonnen! Mijn meisje had gewonnen! “ Proficiat.” Zei Tom tegen me. “ Maar Friedolien heeft dat ook super goed gedaan.” Zei ik. Maaike kreeg haar medaille omgedaan en toen ze terug rechtkwam zag ik dat ze aan het huilen was. “ Oh, mijn arm schaapje.” Zei ik. Tom keek me raar aan om die benaming. “ O, was ik maar daar, ik wil haar omhelzen.” Zei ik. “ Ja, ik wil Friedolien ook vastnemen.” Zei Tom. “ O man, ze had gevraagd niet te bellen omdat het te duur zou zijn, maar ik ga het straks toch doen hoor!” zei ik hyperactief en ik nam mijn gsm al uit mijn broekzak. Tom knikte begrijpend. Ondertussen liepen alle gymnasten nog eens voorbij de camera. Toen Maaike en Friedolien hem voorbij gingen, zwaaiden ze uitbundig in de camera. “ Typisch.” Lachte Tom. Ik knikte, ik was zo blij in haar plaats. Ja zag nog sporen van haar uitgelopen make-up op Maaike haar gezicht. Snel wandelden ze terug voorbij en als laatste kwam het meisje dat 2de werd in beeld. ze keek maar boos. “ Zo, die is ook niet blij met haar 2de plaats.” Lachte Tom. “ Inderdaad.” Zei ik. Het kon me eigenlijk niet veel schelen. Mijn meisje had gewonnen, en ik was er zo blij voor.

Maaike pov. :

Met mijn boeket bloemen en mijn medaille liep ik naar Irina toe, die stond te wachten in de gang. Ze omhelsde mij en Friedolien meteen en gaf ons elk een kus op onze wang. “ Prachtig meisjes!” zei ze. Ze liet ons los en zei : “ Vanavond gaan we iets gaan drinken.” Ze nam terwijl onze boeketten uit onze handen en als we in de kleedkamer aankwamen legde ze, ze op de tafel. “ Kleed jullie maar om, we gaan dan eerst naar het hotel terug om ons op te frissen en dan zoeken we een gezellig cafeetje ofzo.” Stelde Irina voor. Ik en Friedolien zeiden dat het meer dan oké was en zo snel als we konden deden we onze turnpakken uit. stopten we alles weg in gingen we terug naar het hotel.