Heaven isn't too far. Heaven is where you are. -007

‘Je luisterde niet he?’
‘Wat?’
‘Dat je weer eens niet luisterde.’
‘Wel!’
‘Nietes!’
‘Welles!’
‘Nietes!’
‘Wehel!’
‘Niehiet!’
‘Wat ben jij irritant zeg.’
‘Je luisterde niet, Lautner. En ik maar denken dat wij vrienden waren!’
‘Wat fijn dat je de nadruk op “waren” legt.’
Ik duwde hem bijna van de bank en lachte. ‘Wat ben jij een enorm varken! Zo ga je niet met een dame om!’ Hij giechelde. ‘Ben jij een dame dan?’
Ik gaf hem de kieteldood, maar met zijn sterke armen veranderde dat al snel. Hij rolde op mij en begon met het kietelen van mij.
‘STOP!’ Gilde ik lachend. Hij schudde zijn hoofd van nee. ‘Ik was met Liv aan het praten, dus was ik niet aan het luisteren. Normaal luister ik wel.’ Zijn hoofd stond op een lieflijke grijns, maar mijn buik begaf het bijna van de pijn. ‘Kappen nou! Oké! Ik geloof je!’ Hij stopte met het kietelen en rolde van me af waardoor we allebei op de grond lagen. Ik sprong recht en rende naar de keuken.
‘Meisjes verslaafd!’ Gilde ik lachend. Zo snel als ik kon wilde ik naar de bijkamer rennen, maar ik botste tegen iemand op, viel op de grond en Taylor had me al snel weer te pakken.
‘Sorry,’ zei Liv grijnzend, terwijl ze me overeind wilde helpen. Zo snel mogelijk probeerde ik me weer uit de benen te maken, maar Taylor had me al snel weer gevangen in een van zijn worstelgrepen. Of karate. Weet ik veel waar hij wereldkampioen in is.
‘Laat me los! Aap!’ Gilde ik lachend. Liv keek grijnzend toe hoe Taylor me half in elkaar kietelde. Hij sprong van me af toen ik de knop in wilde drukken zodat de honden binnen konden komen. We hadden drie enorme honden, waar Taylor enorm bang van was. Bertje, Vinnie en Lilly waren de meest lieve honden op aarde, en dobermannen, maar dat wist Taylor niet.
Daarnaast hadden we ook nog Rex, maar die leek meer op een kat dan op een hond.
‘Dat is zo oneerlijk! Die honden zijn vals!’ Gilde Taylor bang. Ik grijnsde.
‘Wat ben jij een watje zeg!’