♥. I will show you my sunbeams. ♥ #30

Sasori heeft de ‘kamer’ verlaten en ik ben alleen met hem. Er hangt een stilte en ik heb het gevoel dat de stilte me vermoord. Ik heb geen idee wat ik tegen hem moet zeggen. Wat valt er te zeggen? Hij was mijn beste vriend maar heeft me keihard laten vallen. Ik zou hem aan moeten vliegen maar ik kan het niet. Ik zit helemaal versteend op de grond.
Ik denk aan Sasuke en de greep om mijn hart wordt sterker. Zou hij weten dat ik weg ben? Of is hij nog vol bezig met het examen? Is hij oké? En Kakashi? Wat doet hij op het moment? Zoveel vragen maar ik krijg nul antwoorden. En dat Itachi twee meter bij me vandaan staat helpt ook niks.
‘Ik heb je gemist.’
Ik grijp met mijn hand de grond vast. Zijn stem is vlak bij me. Voorzichtig kijk ik naast me en ik zie dat hij naast me op de grond is gaan zitten. Hij kijkt me nog steeds niet aan.
Ik grom zacht. ‘Gemist?’
Hij knikt langzaam. ‘Je was toch mijn beste vriendin.’
Ik kijk weer strak voor me uit. ‘Vast.’
‘Ik meen het.’
Ik kijk naar Itachi en ik zucht zachtjes. Ik geloof hem nog ook. Hij zei maar zelden dat we beste vrienden waren. En het komt zelden voor dat Itachi zegt dat hij iemand gemist heeft.
‘Heb je me echt gemist?’ vraag ik zacht.
Itachi knikt.
‘Maar… Waarom heb je het dan gedaan?’
Itachi heft zijn hoofd op en kijkt me voor het eerst sinds jaren weer aan. Zijn rode ogen bezorgen me de rillingen.