*...TH...* My life in this horrible house! ^3^

De volgende ochtend gaat de wekker om half 8. Kreunend zet ik hem uit en sla de dekens van me af. Ik heb helemaal geen zin om te gaan werken. Zuchtend sta ik op en loop naar mijn kledingkast. Na wat zoeken, besluit ik een oranje, met zwarte print, jurkje aan te trekken met daaronder een zwarte legging en mijn zwarte haksandalen.
Ik fris me op in de badkamer, trek mijn kleren aan, poets mijn tanden en doe mijn haar en make-up. Daarna pak ik snel mijn tas in en ga dan op weg naar beneden. Snel maak ik een boterham voor mezelf klaar en loop al etend naar mijn auto. Zo’n oude, rammelende bak, maar hij rijdt nog en dat is het belangrijkste.
De weg Hamburg in, is weer eens zo ontzettend druk. Zoals elke dag weer. Altijd als ik moet werken, sta ik hier wel in de file. Nog nooit heb ik een dag niet in de file gestaan. Ondertussen en ik er wel aan gewend en ga ik vroeg genoeg van huis weg.
Na zo’n 20 minuten, ben ik er dan eindelijk doorheen en parkeer ik mijn auto op de levensgrote parkeerplaats. Op mijn hoge klikklakhakken loop ik het grote gebouw binnen. Als eerste loop ik naar de kantine om een kop koffie te halen. Ik kan niet werken of leren als ik niet eerst een kop koffie op heb.
In de kantine tref ik Jamie, Hayden en Luke aan de grote tafel met een kop koffie voor hun neus. Oké, Jamie een kop thee, want die vind koffie afgrijselijk vies.
“Hoi.” Groet ik ze en haal een kop uit een van de keukenkastjes.
“Heey.” Krijg ik als begroeting terug. We praten wat bij terwijl ik voor mezelf een kop koffie inschenk en de rest nog wat aan bied. Ze schudden hun hoofd en zeggen dat ze niets meer hoeven. “Oké. Nou, ik ga maar weer eens werken. Ik zie jullie straks wel weer.” Zeg ik en loop terug naar de ingang. In die hal zit ik only-lonely aan een bureau met alleen een computer en een telefoon tot beschikking. Meer heb je ook niet nodig als receptioniste.
Ik zit al een tijdje allerlei cijfertjes in te voeren en de telefoon op te nemen als hij naar binnen komt gelopen...