47. Ribbon routines.

Ik kwam aan in de kleedkamer en werd meteen doodgeknuffeld door Friedolien. “ Schitterend!” gilde ze “ Je hebt geen fouten gemaakt. in tegenstelling tot ik.” Mompelde ze erna. “Frie, dat was geen fout,hé. Je verloor gewoon je evenwicht.” Zei ik. “ Ja, dan nog.” Mompelde ze. “ Binnen een paar minuten moeten we lint doen, dat zal wel beter gaan.” Zei ik tegen haar en ik gaf haar ene knipoog. Ik liep naar mijn turnpakken en nam mijn rode van de kapstok. Friedolien had haar roze turnpakje al aan en was bezig haar lint mooi uit te rollen.

Bill pov. :

“ Ja geweldig!” riep ik uit toen we het voorlopig eindklassement zagen na de eerste ronde. “ Ze staat eerste!” “ Kalm aan Bill.” lachte Tom “ Ze moet nog 3 routines doen.” “Maar dan nog, nu staat ze eerste.” Zei ik hyper. “ Zie je wel, het kettinkje heeft haar geluk gebracht.” Flapte ik eruit. Ik sloeg mijn hand voor mijn mond toen ik Tom naar me zag kijken. “ Heb je haar een kettinkje gegeven?” zei hij. Zijn ogen werden groter en ik zag dat er pretlichtjes in verschenen. Ik voelde mezelf rood worden. “ Wat lief van je.” Zei hij en verder zei hij er niets meer over. Zou hij het doorhebben dat ik er niet wilde over praten, of zocht hij er gewoon niets achter? Ach wat dan ook. Ik wist wel waarom ik het gegeven had. Het liefst zou ik haar elke dag een cadeautje geven, alleen al om de uitdrukking op haar mooie fijne gezichtje te zien. “ De volgende ronde gaat beginnen, Bill.” zei Tom. We keken naar het scherm. “ Lint.” Zei Tom. Ik knikte en weer keken we gespannen naar tv tot we Friedolien terug zagen opkomen met haar lint.

Het startsignaal piepte weer en meteen erna klonk een vrolijk techno liedje. Ik keek raar naar de tv. Meestal gebruikte ze klassiekere muziek, maar dit was echt eens tof. Ik wiegde met mijn hoofd me op de beats en zag dat Tom met zijn voet op en neer tikte. Gespannen bleven we kijken naar de tv tot Friedolien eindelijk in eindpositie stond en van de turnmat wandelde. Terug zagen we de vertraagde beelden en toen gingen ze terug naar Friedolien. Ze glimlachte terug in de camera en meteen sprong er onderaan het scherm haar punten. “ Super!” riep Tom. Ze stond op één momenteel. Met een brede glimlach liep ze uit beeld. Ik wist zeker dat ze nu rond Maaike haar nek zou hangen. Ik nam mijn glas cola die nog op tafel stond en dronk het laatste teugje op. “ Ik ben benieuwd naar Maaike haar lint routine.” Zei ik. “ En naar haar spannend turnpakje zeker.” Grijnsde Tom. “ Tom!” riep ik geërgerd. Hij keek me sneaky aan in de hoop op een reactie. Ik besloot om er niet op te reageren, dat was toch wat hij wilde. “ Ribbon, Maaike Van Eeghem, German federation.” Klonk er door de tv. Ik schoot terug recht en zag Maaike opwandelen. Ze had een rood turnpakje aan met blinkertjes. Wat was het mooi. Ongewild dwaalden mijn ogen toch stiekem over haar heel lichaam. Wat wilde ik haar eens dicht tegen me voelen, haar aanraken. Ik schrok uit mijn gedachten op toen Maaike begon te bewegen en haar lint sierlijk door de lucht zweefde.

Ik keek gespannen. Maaike draaide een soort van pirouette op 1 been. Over haar bovenste voet zat haar lint maar plots viel hij van haar voet. “ O nee!” riep ik uit “ Rustig Bill, ze kan haar fout nog rechtzetten.” Zei Tom. Ik beet op mijn lip. Ik zag Maaike even stressen maar deed toen meteen verder met haar dansje. “ Kop op, je kan het.” Mompelde ik tegen mijn televisie. Het viel mij op dat het liedje waarop ze danste eigenlijk wel iets zeer verliefds had. Of dacht ik het maar. Zou ze die muziek zelf gekozen hebben? Zou ze hem gekozen hebben nadat ze mij had leren kennen? Ik schudde even mijn hoofd en concentreerde me verder op de wedstrijd waar naar ik aan het kijken was. ik wist toch dat ik mezelf maar dingen wijsmaakte. Maaike lag in haar eindpositie. Nogmaals stond ik versteld van haar lenigheid. Ik heb nog nooit iemand zo lenig geweten als zei. Maaike zwaaide naar het publiek en liep af. Trage beelden van haar routine vlogen over het scherm en toen keerden we ook terug naar Maaike die op de zetel zat te wachten op haar punten. Terug verscheen het blauwe kadertje onderaan het scherm. Maaike haar ogen werden groter. Ze had geen strafpunt gekregen voor haar fout. Ik stond ook versteld. “ Ze heeft geen strafpunt gekregen.” Zei Tom. “ Inderdaad.” Zei ik ongeloofwaardig. Op tv liep Maaike vrolijk met Irina uit beeld. Ik schudde even mijn hoofd en kon het niet goed geloven.